30 Ιουλ 2011

Οι δημοσιεύσεις αποτελούν αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης;;;

Συζητούσα με ένα φίλο μου μεταξύ άλλων για τα κριτήρια με βάση τα οποία αξιολογείται η επιστημοσύνη κάποιου (φοιτητή, καθηγητή, διδάκτορα κ.α.).

Ένα από τα κριτήρια που μας απασχόλησε ήταν και αυτό των δημοσιεύσεων σε ελληνικά και ξένα περιοδικά με κριτική επιτροπή.
Αρχικά θεωρήσαμε ότι ο δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά πράγματι αποτελούν ένα αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης της επιστημοσύνης κάποιου.

Σύντομα όμως αναθεωρήσαμε την αρχική μας θέση και καταλήξαμε ότι και στην περίπτωση των δημοσιεύσεων ισχύει η ελληνική παθογένεια του "έχεις μπάρμπα στην Κορώνη;"

Οι λόγοι είναι απλοί...

Εγώ του ανάφερα την προσωπική μου εμπειρία σχετικά με το θέμα (την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ) και αυτός μια αντίστοιχη δική του, η οποία είναι λίγο πολύ γνωστή στους "ακαδημαϊκούς" κύκλους.
Πόσες φορές στις περιπτώσεις διπλωματικών εργασιών ή διδακτορικών διατριβών δεν μπαίνει "με το έτσι θέλω" και το όνομα του εποπτεύοντος καθηγητή σφήνα ως δεύτερο η τρίτο όνομα στις δημοσιεύσεις που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού ή του διδακτορικού;

Με άλλα λόγια σε πολλές περιπτώσεις μεταπτυχιακών ή διδακτορικών προγραμμάτων υπάρχει η υποχρέωση για τον υποψήφιο της δημοσίευσης ενός άρθρου σχετικού με την εργασία του σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό ή σε κάποιο επιστημονικό συνέδριο προκειμένου να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα σπουδών.
Ο εποπτεύων καθηγητής μέσω των γνωριμιών που έχει καθοδηγεί τον υποψήφιο σε ποιο περιοδικό ή σε ποιο συνέδριο θα κάνει την δημοσίευσή του.
Το "αντάλλαγμα" είναι να μπει μαζί με το όνομα του υποψήφιου και το όνομα ή τα ονόματα όσων άλλων άσχετων με την εργασία επιθυμεί ο καθηγητής.
Οι άσχετοι αυτοί επειδή ακριβώς έχουν "μπάρμπα στην Κορώνη" χρεώνονται με δημοσιεύσεις για τις οποίες δεν έχουν γράψει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ αποκτώντας έτσι πλεονέκτημα απέναντι σε κάποιους συναδέλφους τους που αγωνίζονται τίμια και σκληρά για τη δική τους επιστημονική ανάδειξη.

Όλα αυτά δεν είναι ούτε πρωτάκουστα ούτε αποτελούν την ανακάλυψη του τροχού. Είναι πράγματα γνωστά και ερμητικά κλειστά στον ακαδημαϊκό χώρο. Κάτι σαν την περίπτωση της οικογενειοκρατίας στα ΑΕΙ την οποία πολύ όψιμα ανακάλυψαν κάποιοι.

Με όλα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ τις δημοσιεύσεις στο σύνολό τους. Απλά ισχυρίζομαι ότι καλά θα κάνουμε να κρατάμε μία μικρή επιφύλαξη όταν πρόκειται να αξιολογήσουμε την επιστημοσύνη κάποιου μέσα από το συγκεκριμένο κριτήριο.

Ο παράγοντας της αντικειμενικότητας ενδεχομένως να παρουσιάζει προβλήματα.

Βασίλης Σωτηρούδας
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

29 Ιουλ 2011

Προσοχή φίλες και φίλοι εκπαιδευτικοί

Φ
ίλες και φίλοι σήμερα διακινδυνεύω να μπω στο μάτι πλήθους συναδέλφων με το άρθρο μου. Ο σκοπός μου όμως είναι να προφυλάξω τους συναδέλφους που κινδυνεύουν να εκτεθούν λόγω υπερβάλλοντος ζήλου ή άγνοιας κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.


Εδώ και αρκετά χρόνια συμμετέχω σε διάφορα συνέδρια και ημερίδες παρακολουθώντας τις πραγματικά αξιέπαινες προσπάθειες των συναδέλφων εκπαιδευτικών να αναπτύξουν πρωτοποριακές εκπαιδευτικές μεθόδους διδασκαλίας.

Η αναμφισβήτητη τάση των ημερών είναι η αξιοποίηση του διαδικτύου (web, e-mail, youtube κλπ) καθώς και του web 2.0 (social networks, blogs κλπ) στην εκπαιδευτική πρακτική. Αυτό φυσικά είναι απολύτως θεμιτό και ακόμη περισσότερο αποτελεί το ζητούμενο σε ένα σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον.

Ωστόσο, παρατηρώ ολοένα και πιο συχνά προτάσεις εκπαιδευτικής αξιοποίησης του διαδικτύου που αν και πραγματικά πρωτοποριακές και άκρως ενδιαφέρουσες χαρακτηρίζονται από άγνοια των νόμων και των διατάξεων που διέπουν την εκπαίδευση.

...

Θα αναφέρω μόνο δύο από τα δεκάδες παραδείγματα που θα μπορούσα:
1. Σε πολύ γνωστό blog συναδέλφου της πρωτοβάθμιας προκειμένου να περιγραφεί μία διδακτική παρέμβαση, έχει αναρτηθεί video από το youtube όπου εμφανίζονται μαθητές δημοτικού να εκπονούν μία δραστηριότητα.
Γνωρίζει ο εκπαιδευτικός αυτός ότι αυτό είναι παράνομο καθώς οι μαθητές είναι ανήλικοι και η εμφάνισή τους στο διαδίκτυο απαιτεί τη συγκατάθεση των γονιών τους;

2. Σε διδακτική πρόταση συναδέλφου για την παιδαγωγική αξιοποίηση του facebook προτάθηκε δραστηριότητα που απαιτεί την ανταλλαγή των e-mail των μαθητών. 
Γνωρίζει ο συνάδελφος ότι το e-mail αποτελεί προσωπικό δεδομένο όπως το τηλέφωνο;

Φίλες και φίλοι δε θέλω να δημιουργήσω ούτε πανικό ούτε να ισχυριστώ ότι θα πρέπει να αγνοήσουμε τι νέες εξελίξεις και τα νέα δεδομένα της τεχνολογίας. 

Αντιθέτως μάλιστα!

Θέλω να τονίσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση, αλλά η προσπάθειά μας αυτή θα πρέπει να γίνεται με προσοχή. Η απόλυτα κατανοητή διάθεση των εκπαιδευτικών να παράξουν σύγχρονες διδακτικές προτάσεις, κινδυνεύει να τους καταστήσει παράνομους και υπόλογους σε μία υποτιθέμενη "στραβή" για να χρησιμοποιήσω μια καθημερινή έκφραση. 

Δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχει ένα πολύ σφικτό νομοθετικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλουμε να κινούμαστε. Η διάθεση να παράξουμε κάτι πρωτοποριακό που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του υπερβάλλοντος ζήλου εγκυμονεί κινδύνους τους οποίους δυστυχώς φαίνεται να αγνοεί η πλειονότητα των συναδέλφων εκπαιδευτικών.

Τρόποι για να αξιοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση υπάρχουν πολλοί. Στο χέρι των συναδέλφων εκπαιδευτικών είναι να τους προσαρμόσουν στα οριοθετημένα πλαίσια των νόμων που διέπουν την εκπαίδευση και την ελληνική πολιτεία γενικότερα. 
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

28 Ιουλ 2011

Αναφορά της εφημερίδας "Αγγελιοφόρος" στις θέσεις μου για το Facebook

Η εφημερίδα "Αγγελιοφόρος" με σημερινό ολοσέλιδο ρεπορτάζ της δημοσιογράφου κας. Κοϊνά, αναφέρεται στην παρουσίαση των θέσεών μου για τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικότερα για το facebook, που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας (ΕΠΕ) με θέμα "Η Πληροφορική στην Εκπαίδευση - Επιστήμη και Εργαλείο"



Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

27 Ιουλ 2011

Οι ΤΠΕ στην εκπαίδευση: Θέσεις και Αντιθέσεις


Κείμενο του διαχειριστή του blog

Περίληψη
Στόχος του άρθρου είναι να καταδείξει ότι η υιοθέτηση των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία πάσχει από συνολική θεώρηση και προγραμματισμό, ενώ παράλληλα ακολουθεί την πρακτική που έχει εφαρμοσθεί σε όλες τις εκπαιδευτικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με συγκεκριμένα παραδείγματα καταδεικνύεται ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει να διανύσει ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει στο σημείο να υιοθετήσει αποτελεσματικά τη χρήση των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική πρακτική.
Abstract
The aim of this article is to demonstrate that the adoption of ICT in the educational process suffers from an overall vision and planning, while following the practice that has been applied to all educational changes in recent years in both primary and secondary education...

Specific examples showing that the Greek educational system has to overcome many difficulties until of an effective use of ICT in educational practice.
H συζήτηση που γίνεται για την εφαρμογή των ΤΠΕ στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, μοιάζει να είναι περισσότερο προφάσεις εν αμαρτίες, παρά ουσιαστική και κυρίως αποτελεσματική. Η αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης με την υιοθέτηση (και) νέων ψηφιακών μεθόδων διδασκαλίας είναι αδιαμφισβήτητη και αποτελεί κοινή πρακτική όλων των σύγχρονων εκπαιδευτικών συστημάτων παγκοσμίως. Μία ανασκόπηση στη δομή των προγραμμάτων σπουδών αλλά και στις μεθόδους διδασκαλίας που εφαρμόζονται στις αναπτυγμένες χώρες, είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο δύσπιστο, ότι η εφαρμογή των ΤΠΕ στην εκπαίδευση αποτελεί προϊόν μακροχρόνιου σχεδιασμού και καλά μελετημένων σταδιακών βημάτων.
Στην Ελλάδα οι όποιες προσπάθειες, μοιάζουν να είναι σπασμωδικές και μεμονωμένες. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει αρκετά βήματα εκσυγχρονισμού του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, άλλα μεγάλα και καινοτόμα και άλλα δειλά και φοβισμένα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η είσοδος των ΤΠΕ στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάσχει από κεντρικό σχεδιασμό και ολοκληρωμένη οπτική θεώρηση.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις ΤΠΕ, η εγκατάσταση εργαστηρίων πληροφορικής σε όλα τα γενικά λύκεια με σύνδεση στο διαδίκτυο, η παροχή φορητών υπολογιστών (net books) στους μαθητές της Α’ γυμνασίου, το πρόγραμμα επιμόρφωσης των γονιών των μαθητών του γυμνασίου (goneis.gr) στις ΤΠΕ, τα λογισμικά διαχείρισης που χρησιμοποιούν τα σχολεία και οι διευθύνσεις εκπαίδευσης (π.χ. epafos, e-data center, e-school κλπ), τα προγράμματα επιμόρφωσης του Εθνικού Κέντρου δημόσιας Διοίκησης στις ΤΠΕ που απευθύνονται και σε εκπαιδευτικούς είναι ορισμένα από τα σημαντικά βήματα που έγιναν στην κατεύθυνση της υιοθέτησης των ΤΠΕ στη σχολική πρακτική.
Επιπρόσθετα, η παροχή 10 φορητών υπολογιστών σε 1.200 ολοήμερα δημοτικά, η μελλοντική χρήση διαδραστικού πίνακα στα γυμνάσια και λύκεια από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και οι υπόλοιπες ανακοινώσεις του υπουργείου παιδείας και δια βίου μάθησης για το ηλεκτρονικό σχολείο, καταδεικνύουν ότι η εφαρμογή των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία συνεχίζει να αποτελεί μια δυναμική διαδικασία.
Στον αντίποδα όλων αυτών όμως θα μπορούσαμε να σημειώσουμε κατ΄ απόλυτη αντιστοιχία ότι η πρώτη φάση της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις ΤΠΕ ολοκληρώθηκε πριν από χρόνια ενώ η δεύτερη φάση που αφορά στην επιμόρφωση ανά ειδικότητα μόλις που ξεκίνησε. Η χρονική απόσταση που μεσολάβησε μεταξύ των δύο φάσεων, κατέστησε τη γνώση που απόκτησε η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ανεφάρμοστη.
Τα σχολικά εργαστήρια πληροφορικής είναι πλέον απαρχαιωμένα, χωρίς συμβόλαια τεχνικής υποστήριξης, με λογισμικό που έχει πλέον αποσυρθεί και στην ουσία ανενεργά καθόσον η πληροφορική διδάσκεται μία (1) μόνο ώρα την εβδομάδα στις τρεις τάξεις του γυμνασίου και δύο (2) ώρες την εβδομάδα ως μάθημα επιλογής(!) στο γενικό λύκειο. Οι φορητοί υπολογιστές που δόθηκαν στους μαθητές της Α΄ γυμνασίου και η επιμόρφωση των γονιών τους στις ΤΠΕ έγινε χωρίς προηγούμενη αναμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος τόσο αναφορικά με τις ώρες διδασκαλίας της πληροφορικής όσο και με το περιεχόμενο των μαθημάτων προκειμένου η χρήση των υπολογιστών να καταστεί αποτελεσματικά και κυρίως χρήσιμη για μαθητές και γονείς. Τα λογισμικά που χρησιμοποιούν σχολεία και διευθύνσεις εκπαίδευσης είναι γεγονός πως διευκολύνουν τη διαχείριση, μολονότι παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα λειτουργικότητας. Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική η περίπτωση του λογισμικού e-data center για τη μηχανογραφική καταχώρηση των αιτήσεων μετάθεσης των εκπαιδευτικών, καθώς η εφαρμογή του παρουσίασε τεράστιες δυσλειτουργίες τη χρονιά εφαρμογής του (2008-2009) που ξεπεράστηκαν χάρη στην υπερπροσπάθεια των εκπαιδευτικών που κλήθηκαν να το εφαρμόσουν. Τα προγράμματα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης είναι πολύ δύσκολο να τα παρακολουθήσουν οι εκπαιδευτικοί δεδομένου ότι δεν είναι εύκολο να απουσιάσουν για μία εβδομάδα από το σχολείο τους, ενώ η παρακολούθησή τους πέραν του ωραρίου εργασίας είναι πρακτικά αδύνατη λόγω των ωρών που ημερήσιας παρακολούθησης που απαιτούν (7 ώρες κάθε μέρα για μία εβδομάδα). Η παροχή φορητών υπολογιστών στα δημοτικά και η αναμενόμενη χρήση τους από τους δασκάλους προσκρούει στην έλλειψη επιμόρφωσης ή στην καλύτερη περίπτωση στην απαξίωση της γνώσης των δασκάλων που καλούνται να χρησιμοποιήσουν κάτι που τους είναι άγνωστο ή κάτι για το οποίο η επιμόρφωση που έλαβαν ήταν πριν από αρκετά χρόνια. Η χρήση διαδραστικού πίνακα σε σχολεία που αντιμετωπίζουν αδιανόητα για πολλούς προβλήματα (π.χ. έλλειψη κουρτινών, μπριζών κ.α.) και τα οποία στεγάζονται σε εντελώς ακατάλληλα και επικίνδυνα κτήρια που δεν πληρούν καμία απολύτως προδιαγραφή εκπαιδευτικού χώρου, φαντάζει περισσότερο πολυτέλεια παρά αδήριτη ανάγκη.
Διαπιστώνουμε επομένως εύκολα, ότι οι όποιες προσπάθειες εφαρμογής των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία είτε πρόκειται για μεγάλα και καινοτόμα βήματα, είτε για μικρότερης έκτασης παρεμβάσεις έγιναν χωρίς συνολική θεώρηση και σχεδιασμό. Τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων αυτών ήταν αδιαμφισβήτητα θετικά. Ωστόσο θα μπορούσαν να ήταν ακόμα περισσότερο ευεργετικά για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας εφόσον θα αποτελούσαν προϊόν μακροχρόνιου και συνολικού σχεδιασμού από ειδικούς του χώρου προκειμένου να μπορούμε να μιλάμε για ένα πραγματικά και όχι κατ΄ ευφημισμό ηλεκτρονικό σχολείο.
Προσπερνώντας τις όποιες θέσεις και αντιθέσεις αναφορικά με την χρήση των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ιδιαίτερα επιφυλακτική (στην καλύτερη περίπτωση) στάση που τηρούν οι συνδικαλιστικές ενώσεις των καθηγητών και των δασκάλων (ΟΛΜΕ και ΔΟΕ αντίστοιχα) απέναντι σε κάθε καινούρια προσπάθεια για ενσωμάτωση των ΤΠΕ στη εκπαιδευτική διαδικασία. Η επιφυλακτικότητα των εκπροσώπων των εκπαιδευτικών δεν αφορά μόνο στις νέες τεχνολογίες αλλά γενικότερα σε κάθε αλλαγή που προωθείται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας και αυτό δεν είναι κάτι ανεξήγητο και απρόσμενο.
Οι αλλαγές που προωθούνται κάθε φορά στην παιδεία, επομένως και όλες όσες αφορούν και στη χρήση των ΤΠΕ, σπανίως αποτελούν προϊόν συμμετοχής των άμεσα ενδιαφερομένων εκπαιδευτικών. Οι όποιοι δημόσιοι διάλογοι και διαβουλεύσεις εξαντλούνται σε ζητήματα τυπικά και ουδόλως ουσιαστικά, καθώς το περιεχόμενο των εκάστοτε εκπαιδευτικών παρεμβάσεων είναι τις περισσότερες φορές προαποφασισμένο και μη διαπραγματεύσιμο. Επιπλέον, η συμμετοχή των εκπαιδευτικών περιορίζεται στη συμμετοχή των συνδικαλιστών εκπροσώπων τους που μπορούν ως ένα πολύ περιορισμένο βαθμό μόνο, να εκφράσουν τους πραγματικούς προβληματισμούς των εκπαιδευτικών που θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτές τις αλλαγές.
Είναι προδήλως φανερό, ότι εφαρμογή αλλαγών στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν γίνεται χωρίς τη συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερόμενων, είναι τις περισσότερες φορές καταδικασμένες σε αποτυχία. Τα παραδείγματα είναι πολλά και γνωστά. Οι ανά τετραετία περίπου αλλαγή στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (π.χ. βάση εισαγωγής του 10) και την τεχνική εκπαίδευση (π.χ. ΤΕΛ, ΤΕΕ, ΕΠΑΛ), αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Επομένως, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί η υιοθέτηση της χρήσης των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν έχει αποδώσει μέχρι σήμερα τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης και ο τρόπος διαχείρισης των αλλαγών από την πλευρά της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου παιδείας, έχουν ως αποτέλεσμα η χρήση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση να μοιάζει περισσότερο ως ένας τρόπος απορρόφησης κοινωνικών κονδυλίων και «ένα αναγκαίο κακό» παρά ένα μέσο ικανοποίησης πραγματικών και αδιαμφισβήτητων αναγκών.








ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Γκόβαρης, Χ., Ρουσσάκης, Ι. (2008). Πολικές στην Εκπαίδευση. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Everard, K B. & Morris, G. (1999). Αποτελεσματική Εκπαιδευτική Διοίκηση. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Καραλής, Θ. (2005). Σχεδιασμός, Διοίκηση, Αξιολόγηση Προγραμμάτων Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Τόμος Β: Σχεδιασμός Προγραμμάτων. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Κατσαρού, Ε., Δεδούλη, Μ. (2008). Επιμόρφωση και Αξιολόγηση στο χώρο της Εκπαίδευσης. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Χασάπης, Δ. (2005). Σχεδιασμός, Οργάνωση, Εφαρμογή και Αξιολόγηση Προγραμμάτων Επαγγελματικής Κατάρτισης. Μεθοδολογικές Αρχές και Κριτήρια Ποιότητας. Αθήνα: Μεταίχμιο

Πηγές στο Διαδίκτυο
Ιστοσελίδα Υπουργείου Παιδείας και δια Βίου Μάθησης: http://www.minedu.gov.gr/

Ιστοσελίδα Εταιρείας Εκπαιδευτικών Εφαρμογών Εpafos: http://www.epafos.gr
Ιστοσελίδα Εκπαίδευσης και Πιστοποίησης Γονέων στους Υπολογιστές: http://www.goneis-gr.info/

Ιστοσελίδα ανοικτής διακυβέρνησης: http://www.opengov.gr/home/
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

26 Ιουλ 2011

Η έλλειψη κινήτρων στην εκπαίδευση ως παράγοντας στασιμότητας και οπισθοδρόμησης

Η αναγκαιότητα των κινήτρων στη μαθησιακή διαδικασία είναι αδιαμφισβήτητη και πολυσυζητημένη από όλους τους μεγάλους θεωρητικούς της εκπαίδευσης ενηλίκων.
Είναι στο χέρι του εκπαιδευτή να αναγνωρίσει τα κίνητρα των εκπαιδευομένων (κοινωνικά, οικονομικά, συναισθηματικά) και να τα αξιοποιήσει κατάλληλα στην μαθησιακή διαδικασία. Επιπλέον, ο "ικανός" εκπαιδευτής ενηλίκων μπορεί να καλλιεργήσει και δικά του πρόσθετα κίνητρα προκειμένου να ενισχύσει την ευαισθητοποίηση της εκπαιδευόμενης ομάδας.

Ωστόσο, στην ελληνική πραγματικότητα διαπιστώνουμε το εξής παράδοξο:
Ενώ σε κάθε εκπαιδευτικό πρόγραμμα προβλέπονται αναλυτικές οδηγίες για το πως μπορούν και πρέπει να ευαισθητοποιηθούν οι εκπαιδευόμενοι, οι αντίστοιχες προβλέψεις για τους εκπαιδευτές εμφανίζουν πλήρη ανυπαρξία.

Είναι γεγονός ότι στην "ελεύθερη αγορά", το βασικό κίνητρο του εκπαιδευτή είναι το οικονομικό και η "επιβίωσή" του σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό επαγγελματικό στίβο...

Επομένως η ανυπαρξία πρόβλεψης επιπλέον κινήτρων για τους εκπαιδευτές θα μπορούσε να θεωρηθεί λίγο πολύ δικαιολογημένη και αναμενόμενη.

Απεναντίας στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική.
Οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης γίνονται καθημερινά δέκτες εγκυκλίων και οδηγιών για το πως πρέπει να ασκούν τα καθήκοντά τους προκειμένου οι μαθητές να αποκτήσουν τις γνώσεις και δεξιότητες που προβλέπει το εκπαιδευτικό σύστημα, μ' άλλα λόγια για το πως θα μπορέσουν να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές προκαλώντας το ενδιαφέρον τους στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Ωστόσο καμία εγκύκλιος και καμία οδηγία δεν απευθύνεται στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς ως επαγγελματίες. Πουθενά δεν υπάρχει πρόβλεψη για την παροχή κινήτρων στους εκπαιδευτικούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα διάφορα σχέδια αξιολόγησης που έχουν σχεδιασθεί κατά καιρούς.
Όλα προβλέπουν τι θα γίνει σε περίπτωση που κάποιος αξιολογηθεί αρνητικά, αλλά κανένα δεν προβλέπει τι θα "κερδίσει" ο εκπαιδευτικός που θα κριθεί θετικά.
Μ' άλλα λόγια κανένα σχέδιο δεν προβλέπει κίνητρα για τους εκπαιδευτικούς και φυσικά δε μιλάω κατ' ανάγκη για οικονομικά.

Το αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι το αναμενόμενο. Στασιμότητα και οπισθοδρόμηση στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Είναι προφανές ότι κανένας δε μπορεί πραγματικά να περιμένει την ουσιαστική εφαρμογή των εγκυκλίων και των οδηγιών στην καθημερινή σχολική πραγματικότητα όταν εκ των προτέρων είναι γνωστό ότι η εφαρμογή τους είναι μονομερής και δεν αφορά το δεύτερο συστατικό στοιχείο της εκπαιδευτικής σχέσης διδάσκον<->διδασκόμενος, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς.

Είναι επίσης αυτονόητο ότι οποιαδήποτε προσπάθεια για αυταρχική και κατ' επιβολή προσπάθεια εφαρμογής των όποιων εγκυκλίων στην εκπαιδευτική πρακτική είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία.

Επομένως το μόνο που μπορεί να αναμένει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας είναι το φιλότιμο, η ευσυνειδησία και ο επαγγελματισμός των εκπαιδευτικών που όμως ούτε δεδομένα ούτε αναμενόμενα μπορούν να θεωρούνται.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

25 Ιουλ 2011

Η ετοιµότητα του Ελληνικού σχολείου να ενσωµατώσει τους διαδραστικούς πίνακες και τις νέες τεχνολογίες

Ε
ισήγησή μου στην ημερίδα του Αριστοτέλειου Κολλεγίου που οργανώθηκε σε συνεργασία με τη Σύμβουλο Γενικής Παιδαγωγικής Ευθύνης κ. Αγγελική Δεληγιάννη, τους Σχολικούς Συμβούλους, κ. Σύρμω Βαϊραμίδου και κ. Δημοσθένη Κατσιάρη και υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με θέμα 


«Το Σχολείο στην Ψηφιακή Εποχή: Διαδραστικοί Πίνακες και Πλατφόρμες e-learning»

Εισήγηση_Αριστοτέλειο


Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

24 Ιουλ 2011

Η αξιοποίηση της ομάδας και της παροχής κινήτρων στη διδασκαλία προχωρημένων εννοιών στο Excel

Ε
ισήγησή μου στην τριημερίδα που διοργάνωσαν η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας και οι Σχολικοί Σύμβουλοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Θεσσαλονίκης με θέμα "Βελτιώνοντας την εκπαίδευση: διδακτικές, εκπαιδευτικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών".


Το πλήρες κείμενο της εργασίας στην οποία αναφέρεται η εισήγηση, βρίσκεται υπό κρίση σε επιστημονικό περιοδικό και ως εκ τούτου θα αναρτηθεί όταν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Ενημέρωση 8/1/2012
Η εργασία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Θεμάτων" του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες εδώ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ_ΤΡΙΗΜΕΡΙΔΑ


Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...