ις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της μεγαλύτερης ανθρωποθυσίας που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ εν καιρώ ειρήνης σε μία χώρα. Θα αναφερθώ στο χώρο της εκπαίδευσης γιατί αυτόν ξέρω και αυτός με απασχολεί πρωτίστως.
Μέσω τεχνιτών διαρροών για ημέρες "έπαιζε" το σενάριο της απόλυσης (γιατί για απόλυση πρόκειται και όλα τα άλλα είναι σαχλαμάρες και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε) των καθηγητών πληροφορικής, ξένων γλωσσών και των γυμναστών. Θα απολυθούν όσοι έχουν λιγότερα από 12 χρόνια, θα απολυθούν όσοι δεν έχουν οργανική θέση, θα απολυθούν όσοι δε μπήκαν με ΑΣΕΠ, θα..., θα..., θα....
Με ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευτικών άρχισε να εμφανίζεται μία τερατώδης από κάθε άποψη ανθρωποφαγία μεταξύ των εκπαιδευτικών, καθώς οι μισοί στρέφονταν εναντίον των άλλων μισών. Υπήρχαν ωστόσο και αυτοί που θεωρώντας ότι δε κινδυνεύουν άρχισαν τα μπάνια τους αδιαφορώντας για το πρόβλημα των συναδέλφων τους. Εξάλλου τι με νοιάζει εμένα; Εμένα θα απολύσουν;
Παρατήρησα για μέρες έναν "σκληρό αγώνα αντίστασης" από το πληκτρολόγιο του Η/Υ από πολλούς συναδέλφους, χωρίς να βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου. Ωστόσο, σε πολλές εκδηλώσεις που απαιτούσαν τη φυσική μας παρουσία ως εκδήλωση αντίστασης, μετρούσα μετά βίας 200-300 άτομα.
Όλα αυτά μέχρι εχθές το μεσημέρι. Η κυβέρνηση με μία "αιφνιδιαστική" κίνηση (το αιφνιδιαστική είναι σχετικό, καθώς μπορείτε να δείτε σχετικές αναφορές εδώ) αποφάσισε να διαλύσει την τεχνική εκπαίδευση καταργώντας 40 και πλέον ειδικότητες στέλνοντας προς απόλυση τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς...
Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που ετοιμάστηκε, μιλάει για "...πλαίσιο της εξυγίανσης του εκπαιδευτικού συστήματος της Χώρας και με σκοπό την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης και την εναρμόνισή της με τους στόχους της εθνικής οικονομίας, καθώς και τη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας και τη μείωση του πληθωρισμού των ειδικοτήτων στην εκπαίδευση, σύμπτωμα στρεβλώσεων του παρελθόντος..."
Στο βωμό της δήθεν εξυγίανσης του εκπαιδευτικού συστήματος θυσιάζονται κάποιες χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Στο βωμό της αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης θεωρείται ότι πρέπει να διαλυθούν οι οικογένειες και οι ζωές των αντίστοιχων εκπαιδευτικών.
Φίλες και φίλοι το δόγμα του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ καλά κρατεί. Οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες ζωές έγιναν νούμερα στα χέρια ... (συμπληρώστε ότι θέλετε).
Με μία απόφαση οδηγούνται στην εξόντωση χιλιάδες άνθρωποι και κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται. Θα ακούσουμε και θα δούμε κροκοδείλια δάκρυα, την επίκληση του εθνικού συμφέροντος, τις πιέσεις των δανειστών, το ότι εγώ δε θα το ψήφιζα υπό άλλες συνθήκες αλλά δε μπορώ να κάνω αλλιώς και άλλες ανοησίες.
Θα ακούσουμε και το ακόμη χειρότερο. Στον ιδιωτικό τομέα απολύθηκαν 1.500.000 άνθρωποι. Ας απολυθούν και μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Σ' αυτά τα υποκείμενα δεν αξίζει να απαντήσω πάλι. Έχω τοποθετηθεί ήδη εδώ
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη πιο χειρότερο. Υπάρχουν δυστυχώς συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που επειδή τη "γλίτωσαν" προσωρινά νομίζουν ότι δεν τους αφορά το ζήτημα και συνεχίζουν έτσι τα μπάνια τους. Πρόκειται για ακόμη χειρότερα υποκείμενα από τα προηγούμενα.
Φιλές και φίλοι δε θα πω τίποτα άλλο για το τι σημαίνει η απόφαση αυτή για την απόλυση των συναδέλφων εκπαιδευτικών. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις στους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους μαθητές, το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία γενικότερα.
Θα θέσω ένα μόνο ερώτημα.
Υπάρχει έστω και ένας από αυτούς που θα στηρίξουν με τη ψήφο τους το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που να πιστεύει ότι θα εξακολουθεί να διατηρεί την αξιοπρέπειά του, θα μπορεί να κοιτάζει στα μάτια τα παιδιά του, θα μπορεί να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι στο δρόμο και θα εξακολουθήσει να θεωρείται άνθρωπος;
Υπάρχει έστω και ένας ρε;
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...
