11 Ιουν 2010
Αξιολόγηση του Καθηγητή Συμβούλου
Ανακτήθηκε από http://www.eap.gr/
Νεότερη Προσθήκη (6/12/2011): Το Link του ΕΑΠ για το συγκεκριμένο συνέδριο ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ (http://www.eap.gr/view.php?artid=471)
Η εργασία των Χ. Πιερρακέα, Μ. Ξένου, Π. Πιντέλα
μεταξύ των υπολοίπων θεμάτων που πραγματεύεται επικεντρώνεται και στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού ενός συστήματος ΑεξΑΕ με κριτήρια:
Α. Η εμψύχωση, υποστήριξη και γενικά η υποβοήθηση προς τους φοιτητές
Β. Η επικοινωνία του με τους φοιτητές
Γ. Η γενικότερη εντύπωση από τη συμπεριφορά του
Δ. Ο τρόπος επικοινωνίας του στις συμβουλευτικές συναντήσεις
Ε. Ο τρόπος που αξιολογεί και σχολιάζει τις γραπτές εργασίες...
για κάθε ένα εκ των οποίων τίθενται συγκεκριμένες ερωτήσεις σε ερωτηματολόγιο.
Τα ερωτήματα, τους άξονες και τα κριτήρια αξιολόγησης μπορείτε να δείτε, όπως και ολόκληρη την εργασία των τριών επιστημόνων στο link που αναφέρεται στην αρχή της ανάρτησης.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...
Αλληλεπιδραστικότητα και Διαδραστικότητα. Αποσαφήνιση εννοιών
Ανακτήθηκε ως μεταφρασμένο κείμενο από
http://e-articles.info/t/i/2693/l/gr/
Τι είναι η αλληλεπίδραση και γιατί χρήση σε on-line μάθηση
Ένας αποδεκτός ορισμός της διαδραστικότητας στη βιβλιογραφία σχετικά με τη διαμεσολάβηση του υπολογιστή διδασκαλία είναι μια αμοιβαία ανταλλαγή μεταξύ της τεχνολογίας και του μαθητή, μια διαδικασία που αναφέρεται ως "ανατροφοδότηση." Αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις τύπους αλληλεπιδράσεων:
• Εκπαιδευόμενο περιεχόμενο αλληλεπίδρασης αναφέρεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ των μαθητών και το περιεχόμενο που μελετάται. Η δράση σε αυτόν τον τύπο των αποτελεσμάτων από την αλληλεπίδραση των εκπαιδευομένων που έχουν συνομιλίες με τον εαυτό τους ως προς το περιεχόμενο. Το υλικό που μελετάται ενεργοποιεί ένα εσωτερικό διαλόγου. Έτσι, μαθητής περιεχόμενο αλληλεπίδραση συμβαίνει όταν ο μαθητής αντικατοπτρίζει σχετικά με το περιεχόμενο και τις ερωτήσεις του υλικού, προκειμένου να αναλύσουν, συνθέτει και να τις αξιολογήσουν...
Εκπαιδευόμενο εκπαιδευτή αλληλεπίδραση αναφέρεται στην αλληλεπίδραση κατά την οποία ο μαθητής και ο εκπαιδευτής έχουν ανταλλαγές στην οποία ο εκπαιδευτής επιδιώκει να τονώσει το ενδιαφέρον, να αποσαφηνίσουν ερωτήσεις, οδηγός, κίνητρα, και διαλόγου με το μαθητή. Αυτό το είδος της αλληλεπίδρασης μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια τάξη ή σε ένα one-on-μία ρύθμιση. Η βασική διαφορά μεταξύ αυτού και του μαθητή-περιεχόμενο αλληλεπίδρασης είναι ότι ο εκπαιδευτής μπορεί να δώσει ανατροφοδότηση σχετικά με την εφαρμογή της νέας γνώσης και την αξιολόγηση της κατανόησης του μαθητευόμενου του υλικού.
• Εκπαιδευόμενο μαθητής αλληλεπίδραση αναφέρεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ των μαθητών. Δεδομένου του εύρους των διαθέσιμων τεχνολογικών επιλογών, οι μαθητές μπορούν να δοκιμάσουν αυτό το είδος της αλληλεπίδρασης σε πραγματικό χρόνο ή ασύγχρονα-στο πλαίσιο μιας συζήτησης σπείρωμα ή με ανταλλαγή e-mail? Με έναν εκπαιδευτή ή δεν είναι παρόντες σήμερα? Και one-on-one ή ένας-προς-πολλούς.
Αυτό το μοντέλο της αλληλεπίδρασης έχει τους επικριτές της. Έχει υποστηριχθεί ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ "διάδραση" και "αλληλεπίδραση" (Wagner, 1994). Wagner επισημαίνει "αλληλεπίδραση είναι μια αλληλεπίδραση και η ανταλλαγή με τον οποίο τα άτομα και τις ομάδες επιρροής μεταξύ τους ". Ισχυρίζεται ότι, επειδή η αλληλεπίδραση προϋποθέτει την αμοιβαία ανταλλαγή είναι δυνατή μόνο για να έχουν αυτό το είδος της σχέσης μεταξύ των ανθρώπων, δηλαδή, μαθητής (ες)-μαθητής (ες), και μαθητή (ες)-εκπαιδευτή. Αντίθετα, Wagner παρατηρεί ότι �διαδραστικότητα� φαίνεται να έχουν προκύψει από το "περιγραφές των τεχνολογικών δυνατοτήτων για τη δημιουργία συνδέσεων από σημείο σε σημείο. . . σε πραγματικό χρόνο �. Έτσι, εστιάζεται στην αλληλεπίδραση συμπεριφορές των ανθρώπων, ενώ η διαδραστικότητα επικεντρώνεται στα χαρακτηριστικά των συστημάτων τεχνολογίας.
Collins και Berge υποδηλώνουν ότι υπάρχουν δύο είδη αλληλεπίδρασης στη μάθηση, ο μαθητής ατομικά αλληλεπιδρά με το περιεχόμενο και ο μαθητής που ασχολούνται με την κοινωνική αλληλεπίδραση με το περιεχόμενο με άλλους. Κατά την άποψή τους, "συνεργαζόμαστε με περιεκτικότητα σε ενεργά μέσα επεξεργασίας και συνδυάζει το περιεχόμενο με την προηγούμενη γνώση." Τέρι Άντερσον, καθηγητής και πρόεδρος του Καναδά Έρευνας στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Athabasca, έχει αναπτύξει μια θεωρία που ονομάζεται η ισοδυναμία της αλληλεπίδρασης. Περιθώριο θεωρία του αυτή τη συζήτηση με τον υπαινιγμό ότι: Βαθιά και ουσιαστική τυπική εκπαίδευση υποστηρίζεται, εφόσον μία από τις τρεις μορφές αλληλεπίδρασης (φοιτητών-καθηγητών? Φοιτητή-σπουδαστή? Φοιτητής-περιεχόμενο) είναι σε υψηλό επίπεδο. Οι άλλες δύο είναι δυνατόν να προσφέρονται σε ελάχιστα επίπεδα, ή ακόμη και να εξαλειφθούν, δεν ταπεινωτική την εκπαιδευτική εμπειρία. Τα υψηλά επίπεδα άνω του ενός από τα τρία αυτά μέσα θα προσφέρουν πιθανό μια πιο ικανοποιητική εκπαιδευτική εμπειρία, αν και αυτές οι εμπειρίες που δεν μπορεί να είναι το κόστος ή χρόνο λιγότερο αποτελεσματική ως διαδραστική μάθηση ακολουθίες.
Αυτό σημαίνει ότι θεώρημα για εκπαιδευτικούς σχεδιαστής μπορεί να υποκαταστήσει ένα είδος αλληλεπίδρασης για μία από τις άλλες (στο ίδιο επίπεδο), με μικρή απώλεια στην εκπαιδευτική αποτελεσματικότητα-έτσι το σήμα μιας θεωρίας ισοδυναμίας [Anderson, 2003].
Γιατί να χρησιμοποιήσω Αλληλεπίδραση;
Αλληλεπίδραση είναι ένα ζωτικό μέρος της διαδικασίας μάθησης, καθώς και το επίπεδο της αλληλεπίδρασης έχει αντίκτυπο στην ποιότητα της μαθησιακής εμπειρίας.
Instructional σχεδιαστές θα πρέπει να μαθητές συμμετέχουν ενεργά, δεν είναι παθητικοί θεατές στη διαδικασία. Ενεργητική μάθηση έχει χαρακτηριστεί ως �παροχή ευκαιριών για φοιτητές ουσιαστικά να μιλήσουμε και να ακούσουμε, να γράψετε, να διαβάσετε, και αντανακλούν στο περιεχόμενο, τις ιδέες, τα θέματα, και ανησυχίες". Αυτό δεν είναι ένα μικρό εντολή.
Αλληλεπίδραση μετατοπίζει το επίκεντρο διδασκαλίας από το διαμεσολαβητή και τα υλικά για το μαθητή, ο οποίος πρέπει να δεσμευθεί ενεργά με τους συμμαθητές, υλικά, και τον εκπαιδευτή. Areview της βιβλιογραφίας αποκαλύπτει άλλοι λόγοι για τη χρήση των αλληλεπιδράσεων. Έχει αποδειχθεί ότι τα υψηλότερα επίπεδα αλληλεπίδρασης που συνδέονται με βελτιωμένες επιδόσεις και την θετική στάση απέναντι στη μάθηση.
Πριν αφήνουμε τους αναγνώστες με την εντύπωση ότι η αλληλεπίδραση είναι μια μαγική συνταγή για τη μάθηση σε απευθείας σύνδεση, πρέπει να συζητήσουμε την άλλη όψη της αλληλεπίδρασης. Αλληλεπίδραση προϋποθέτει ότι οι μαθητές θέτουν μεταγνωστικών δεξιοτήτων για το έργο της μάθησης. Πολλοί ενήλικες εκπαιδευόμενους που έχουν πραγματοποιηθεί στον ρόλο της παθητικής μάθησης, αλλά ο ρόλος του ενεργού βίου μάθησης είναι ξένο και ανήσυχο έδαφος. Υπάρχει επίσης το θέμα των κινήτρων. Απλά το σχεδιασμό αλληλεπιδράσεις δεν εξασφαλίζει μαθητές θα συμμετάσχουν σε συζητήσεις, διαβάσει, να γράψει ή να προβληματιστούν σχετικά με το περιεχόμενο.
Τα οφέλη και τους περιορισμούς της Αλληλεπιδράσεις
Η κατανόηση των πλεονεκτημάτων και των περιορισμών των εκπαιδευτικών αλληλεπιδράσεις είναι απαραίτητη για τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι συμβουλεύουν τους πελάτες και την ανάπτυξη των προγραμμάτων. Όταν πελάτης έχει τόσους πολλούς ορισμούς και τις ιδέες της διαδραστικότητας, να είναι σε θέση να εκτιμήσει την αξία της χρήσης αλληλεπίδραση είναι μια ουσιώδη δεξιότητα. Roderick Sims Όπως επισημαίνει, η κατανόηση "διαδραστικότητα είναι το ένα στοιχείο που μπορεί να διακρίνει αυτό που παράγουν οι εκπαιδευτικές τεχνολόγοι [διδασκαλίας και σχεδιαστές] από ό, τι άλλους προγραμματιστές� της-λεγόμενης διαδραστικά προϊόντα που παράγει "
Τα οφέλη της Αλληλεπιδράσεις
Η αξία της χρήσης αλληλεπιδράσεων εξαρτάται από εκπαιδευτικούς στόχους, το ακροατήριό σας, και τον προϋπολογισμό. Όπως συζητήθηκε νωρίτερα, αλληλεπιδράσεις είναι σημαντικές για τη μαθησιακή διαδικασία και μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ικανοποίηση μαθητής όταν χρησιμοποιείται καλά. Αυτή η ενότητα αναλύει τα πλεονεκτήματα της προσθήκης αλληλεπίδρασης με το πρόγραμμά σας.
Κίνητρα
Αλληλεπιδράσεις έχουν μεγάλη επίδραση στα κίνητρά μαθητή και την επιτυχία μαθητή. Το e-learning, όπως σε κάθε εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τριβή μπορεί να είναι υψηλή, έτσι ώστε στρατηγικές θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν που ενθαρρύνουν την ολοκλήρωσή του. Η έρευνα έχει δείξει ότι η αλληλεπίδραση μαθητή-εκπαιδευτή γίνεται αντιληπτή ως πλέον εκτιμούνται ιδιαιτέρως από τους μαθητές.
Κερδίζοντας Προσοχή
Ένα πολύ γνωστό συστατικό πολλών μοντέλων διδασκαλίας σχεδιασμού είναι η ανάγκη να αποκτήσουν και να διατηρήσουν την προσοχή των μαθητών.
Πρακτικών και Διατήρηση
Αλληλεπιδράσεις παρέχουν το μαθητή με την ευκαιρία να πρακτική νέες δεξιότητες σε ένα ασφαλές και δομημένο περιβάλλον. Η αξία της αλληλεπίδρασης είναι ότι ωθεί τους εκπαιδευόμενους για την ανάκτηση πληροφοριών από τη μνήμη, και είναι αυτή η πρακτική ανάκτηση που προτρέπει την εκμάθηση βελτιώσεις.
Προώθηση Προβληματισμού
Πολλές από τις μαθητή προς μαθητή και μαθητή-to-αλληλεπιδράσεις εκπαιδευτή προώθηση αντανακλάσεις. Ευκαιρίες για τους εκπαιδευόμενους να εκφράσουν την δική τους άποψη, εξηγούν τα ζητήματα με δικά τους λόγια, και να διατυπώσει αντίθετες ή διαφορετικά επιχειρήματα ήταν πάντα σχετικές με το βαθύ επίπεδο-μάθηση και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
Οι περιορισμοί αλληλεπίδρασης
Αλληλεπιδράσεις δεν είναι μια μαγική συνταγή για την ηλεκτρονική μάθηση. Το τμήμα που ακολουθεί συνοψίζει τα όρια.
Δεν είναι τόσο γρήγορα όσο Direct Instruction
Εμπλοκή στην ουσιαστική αλληλεπίδραση με άλλους μαθητές και το δάσκαλο απαιτεί χρόνο. Αν ο στόχος της μετάβασης διδασκαλίας στο Internet είναι να μειωθεί ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση της κατάρτισης, η διαδραστικότητα δεν μπορεί να παραδώσει. Αναμονή για αμοιβαίες ανταλλαγές με τους συμμαθητές και τον εκπαιδευτικό μπορεί να σημαίνει το παράθυρο διαρκεί ημέρες ή εβδομάδες για να εξελιχθούν. Φυσικά, αλληλεπιδρώντας με υλικά που εξακολουθεί να είναι μια βιώσιμη επιλογή.
Ώρα Έντασης
Αυτοί που διδάσκουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατέδειξαν ότι τα online μαθήματα με υψηλά επίπεδα αλληλεπίδρασης πάρει περισσότερο χρόνο για να διδάξουν από τις παραδοσιακές κατηγορίες κάνω. Αλληλεπιδρά με τους μαθητές είναι ένα κρίσιμο μέρος της διαδικασίας μάθησης και έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την ικανοποίηση των σπουδαστών. Η πρόκληση της παροχής εκπαιδευόμενο αλληλεπίδραση εκπαιδευτή είναι ότι οι εκπαιδευτές πρέπει να γράψει το περιεχόμενο-φορτίο, ανταποκρίνεται μηνύματα προσαρμοσμένα στις μαθητή. Αυτό το είδος της γραπτής αλληλεπίδρασης διαρκεί περισσότερο από λεκτικής αλληλεπίδρασης που προβλέπονται στην παραδοσιακή αίθουσα διδασκαλίας. Φοιτητές και διδάσκοντες, επίσης, να βρείτε μαθητή-μαθητή χρόνο αλληλεπίδρασης-καταναλώνουν. Αυτά τα peer-to-peer εμπειρίες απαιτούν προσπάθεια από τους εκπαιδευόμενους και τους εκπαιδευτές για την παρακολούθηση σπείρωμα συζητήσεις, αντιδράσεις μετά, και διαιτητής ομαδική εργασία.
Δεν είναι δυνατή η Κλίμακα
Λόγω των απαιτήσεων του χρόνου, μαθητή-μαθητή και μαθητή-αλληλεπιδράσεις εκπαιδευτή δεν κλίμακα καλά. Αυτό είναι, αυτό που λειτουργεί καλά για μια μικρή ομάδα, δεν λειτουργεί τόσο καλά, όταν η ομάδα είναι μεγάλη. Ο εκπαιδευτής είναι έντονες πιέσεις για να ανταποκριθεί σε ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών, και η διαδικασία για τη διατήρηση του διαλόγου λειτουργίας γίνεται πιο πολύπλοκη. Οι φοιτητές είναι επίσης σε μειονεκτική θέση επειδή μεγάλο τάξεις απαιτούν από τους σπουδαστές να περνούν περισσότερο χρόνο για ανάγνωση και απάντηση σε threaded συζητήσεις.
Ρεαλιστικές προσδοκίες σχετικά με επίπεδο αλληλεπίδρασης
Δεν είναι ασυνήθιστο για εκπαιδευτικούς σχεδιαστές να αναθέσει τον αριθμό των τοποθετήσεων μια εβδομάδα ή να αναθέσει τα έργα κατά ομάδες σε μια προσπάθεια να μέχρι το επίπεδο της αλληλεπίδρασης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο σχεδιασμός του μαθήματος αντανακλά μια ρεαλιστική προσδοκία όσον αφορά το χρόνο μαθητές πρέπει να συμμετέχουν. Instructional σχεδιαστές θα πρέπει να εξετάσει κατά πόσον το επίπεδο της αλληλεπίδρασης είναι λογικό, όταν συγκριθεί με ένα παραδοσιακό πρόγραμμα τάξη. Αν ένα θέμα δεν θα έχουν υποστηρίξει οδήγησε σε έντονη συζήτηση στην τάξη, φαίνεται λογικό να περιμένουμε το θέμα να είναι εξαιρετικά διαδραστικό στο Web. Επίσης, δεν υπάρχει υποκατάστατο για μια καλή ανάλυση ακροατήριο. Πόσο αλληλεπίδραση είναι λογικό, αν οι μαθητές λαμβάνουν e-learning, λόγω των απαιτητικών προγράμματα εργασίας ή προσωπική ζωή; Ποιες είναι οι εύλογες προσδοκίες όσον αφορά τη συμμετοχή σε threaded συζητήσεις; Τα σχέδια της ομάδας που εξαρτώνται από άλλους μαθητές δημιουργούν αδικαιολόγητη επιβάρυνση;
Δαπανηρή Ανάπτυξη
Τα μειονεκτήματα που έχουμε εξετάσει μέχρι τώρα έχουν εστιαστεί σε μαθητή-μαθητή και μαθητή-εκπαιδευτή. Αυτά είναι σχετικά φθηνά για την ανάπτυξη, επειδή βασίζονται σε υφιστάμενες υποδομές, όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και σπείρωμα συζήτηση. Το τρίτο είδος της αλληλεπίδρασης, εκπαιδευόμενο περιεχόμενο, μπορεί να είναι δαπανηρή για την ανάπτυξη. Σας προτείνουμε να δοκιμάσετε καθώς πολλές από τις εκπαιδευόμενο περιεχόμενο αλληλεπιδράσεις δυνατό. Ακόμη και αυτοί που δεν φαίνεται να έχουν υψηλές τιμές παραγωγής είναι εξαπάτηση του ποσού της προσπάθειας που απαιτείται για το σχεδιασμό, τη δοκιμή, και να γράφουν.
ένα άρθρο που υπέβαλε η Tracy Δ. Steup
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...
10 Ιουν 2010
Το πλαίσιο θεωριών για την ανάπτυξη και σχεδιασμό της εξ αποστάσεως συμμετοχικής εκπαίδευσης μέσω του διαδικτύου
Α
ανακτήθηκε από http://www.eap.gr/
Θεωρία | Βασική αρχή | Σκοπός | Κύρια υπόθεση | Συνέπειες |
Εποικοδομητικής κριτικής ή αναλυτικής σκέψης | Η μάθηση επιτυγχάνεται μέσω αναλυτικής σκέψης | Δημιουργία θεωριών για την κατανόηση της πραγματικότητας | Οι διδάσκοντες μαθαίνουν καλύτερα όταν ανακαλύπτουν πράγματα μόνοι τους | Κέντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι ο διδασκόμενος και ο διδάσκοντας είναι βοηθός του στην όλη διαδικασία. |
Συνεργασιακή | Η μάθηση επιτυγχάνεται μέσω της ανταλλαγής γνώσης με άλλους διδασκόμενους | Η βελτίωση και ανάπτυξη της επικοινωνίας και του διάλογου | Η ενεργή συμμετοχή των εκπαιδευόμενων είναι αναγκαία | Ο διδάσκοντας θέτει ερωτήσεις και ανατροφοδοτεί |
Συμμετοχική εκπαίδευση μέσω του διαδικτύου | Η μάθηση μπορεί και επιτυγχάνεται σε οποιοδήποτε τόπο και χρόνο | Η δημιουργία και ανάπτυξη μιας εικονικής μαθησιακής κοινότητας, προσβάσιμη 24 ώρες το 24ωρο | Η εκπαιδευτική διαδικασία επιφέρει οφέλη αποδοτικότητας σε χρόνο και χρήμα | Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν έχει χρονικά και γεωγραφικά όρια |
9 Ιουν 2010
Κριτήρια αξιολόγησης της διδακτικής/ μαθησιακής διαδικασίας στο περιβάλλον της εικονικής τάξης
Ανανκτήθηκε από http://www.teleteaching.gr
Η διαμόρφωση ενός συστήματος παιδαγωγικών αρχών και κριτηρίων αξιολόγησης της διδακτικής/ μαθησιακής διαδικασίας στο περιβάλλον της εικονικής τάξης είναι μια σύνθετη διαδικασία καθώς αγγίζει την ουσία και την πολυπλοκότητα της διδακτικής πράξης. Από την άποψη αυτή τα κριτήρια αξιολόγησης προσεγγίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτά που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της διδασκαλίας στα παραδοσιακά / συμβατικά εκπαιδευτικά συστήματα / περιβάλλοντα (Ματσαγγούρας, 2000; Ματσαγγούρας, 1999; Φλουρής, 1999; Παπανδρέου, 1993; Borich, 1988).
Στην εικονική αίθουσα διδασκαλίας θα πρέπει όμως να ληφθούν υπόψη και οι ιδιαιτερότητες που δημιουργεί η διαμεσολάβηση των τεχνολογικών μέσων επικοινωνίας. Για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι ο ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος παιδαγωγικής αξιολόγησης της διδακτικής / μαθησιακής διαδικασίας στο περιβάλλον της εικονικής τάξης απαιτεί τη διαμόρφωση κριτηρίων / ερωτημάτων τα...
οποία θα αναφέρονται τόσο στην αξιολόγηση των παραμέτρων του τεχνολογικού περιβάλλοντος από παιδαγωγική σκοπιά, όσο και της διδακτικής / μαθησιακής διαδικασίας (Ματθαίου, Μουζάκης και Ρουσσάκης, 2001).
Σύμφωνα με αρκετούς μελετητές (Μακράκης, 1999; Rees, 1998), τηλεμαθησιακές διαδικασίες απαιτούν καινοτόμες διδακτικές και μαθησιακές προσεγγίσεις που απορρέουν κυρίως από τις συνεργατικές και εποικοδομητικές θεωρίες μάθησης (Μακράκης, 2000β, Ράπτης και Ράπτη, 2001), καθώς στο εικονικό περιβάλλον διδασκαλίας δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της συμμετοχής και της εμπλοκής των φοιτητών σε μια διαδικασία ενεργητικής μάθησης καθώς και σε μια διαδικασία ενεργού και γόνιμης αλληλεπίδρασης με το μαθησιακό περιβάλλον (τον διδάσκοντα, τους συμφοιτητές τους, το εκπαιδευτικό υλικό, τις ποικίλες πηγές γνώσης, τα μέσα και τα εργαλεία της μάθησης). Στο πλαίσιο αυτό, τα κριτήρια αξιολόγησης της διδακτικής διαδικασίας που επελέγησαν στην περίπτωση αξιολόγησης της εικονικής τάξης του Διαπανεπιστημιακού Δικτύου που έχουμε αναλάβει, ταξινομούνται στις παρακάτω κατηγορίες:
1. Επιλογή, οργάνωση και υλοποίηση των διδακτικών δραστηριοτήτων
Σαφής προσδιορισμός των διδακτικών στόχων / της διδακτικής μεθοδολογίας που θα ακολουθηθεί
Λειτουργική οργάνωση των πληροφοριών που θα παρουσιαστούν
Έλεγχος προϋπάρχουσας γνώσης των φοιτητών
Οργάνωση και αξιοποίηση του διδακτικού χρόνου
Χρήση μαθησιακών στρατηγικών (επεξεργασία θέματος, εφαρμογή, γενίκευση νέας γνώσης, ανατροφοδότηση, ανακεφαλαιώσεις, αξιολόγηση, κλπ.)
2. Επικοινωνία - αλληλεπίδραση στη μαθησιακή κοινότητα
Τύπος επικοινωνίας (μονόδρομος, αμφίδρομος, «δαιδαλώδης»)
Επικοινωνιακό στιλ του διδάσκοντα (τόνος φωνής, ύφος επικοινωνίας, κλπ)
Χρήση ερωταποκρίσεων
Αναλογία λόγου διδάσκοντα / φοιτητών
Αμεσότητα επικοινωνίας (π.χ. δυνατότητα διακοπής του διδάσκοντα ανά πάσα στιγμή)
Μη λεκτική επικοινωνία (κινήσεις, εκφράσεις προσώπου, νεύματα, στάση ομιλητών και ακροατηρίου απέναντι στην κάμερα, κλπ.)
Συμμετοχή φοιτητών (βαθμός προσήλωσης, καταγραφή σημειώσεων, επικοινωνία με διδάσκοντα και φοιτητές αρχικής και απομακρυσμένων αιθουσών, κλπ.)
3. Είδη και Χαρακτηριστικά Εποπτικού Υλικού
Είδη εποπτικού υλικού που χρησιμοποιείται
Περιεκτικότητα σε πληροφορίες
Ελκυστικότητα εμφάνισης
Εξυπηρέτηση "ανώτερων" γνωστικών διαδικασιών
Ευκολία χρήσης
4. Τα χαρακτηριστικά των Φοιτητών
Ατομικά χαρακτηριστικά των φοιτητών
Σχέση / ενδιαφέρον για το διδακτικό αντικείμενο
Βαθμός εξοικείωσης με το τεχνολογικό περιβάλλον της τηλεκπαίδευσης
5. Η παρουσία τους Διδάσκοντος
Εμφάνιση διδάσκοντος (Ενδυματολογικά, κλπ.)
Επικοινωνιακότητα (τόνος φωνής, ρυθμός ομιλίας, κινήσεις και στάση απέναντι στην κάμερα, κλπ.)
Στιλ διδακτικής συμπεριφοράς (δημιουργία ευχάριστου κλίματος, ενθάρρυνση της προσωπικής έκφρασης και ενίσχυση της συμμετοχής των φοιτητών, κλπ.)
Αξιοποίηση των τεχνολογικών μέσων που έχει στη διάθεσή του
6. Ο ρόλος τους Συντονιστή της Απομακρυσμένης τάξης
Εξοικείωση με το τεχνολογικό περιβάλλον
Συνεργασία με το διδάσκοντα στην οργάνωση του διδακτικού πλαισίου
Ενίσχυση / ενθάρρυνση των φοιτητών των απομακρυσμένων τάξεων για συμμετοχή και επικοινωνία με το διδάσκοντα
Συντονισμός συζήτησης
Διαχείριση της εύρυθμης λειτουργίας των απομακρυσμένων τάξεων
Τα κριτήρια/ ερωτήματα για την αξιολόγηση του τεχνολογικού περιβάλλοντος από παιδαγωγική σκοπιά αναφέρονται στο βαθμό κατά τον οποίο επηρεάζεται η προσοχή των φοιτητών, η διάθεση για συμμετοχή και ο βαθμός εμπλοκής τους στη διδακτική / μαθησιακή διαδικασία από τις παρακάτω παραμέτρους:
1. Η ποιότητα της μεταδιδόμενης εικόνας:
Οι διαστάσεις της προβαλλόμενης εικόνας της απομακρυσμένης τάξης
Οι διαστάσεις της προβαλλόμενης εικόνας του εκπαιδευτικού υλικού
Η πιστότητα της προβαλλόμενης εικόνας (καθαρότητα, βάθος, φυσικότητα χρωμάτων κλπ)
Η μετάδοση των κινήσεων των συμμετεχόντων (διακοπτόμενη �frame to frame, συνεχής �φυσική κίνηση)
Η απόδοση επικοινωνιακών χαρακτηριστικών, όπως οι εκφράσεις των προσώπων των συμμετεχόντων και ο συγχρονισμός εικόνας και ήχου (lip synchronization), κλπ.
Η ποιότητα της μεταδιδόμενης εικόνας του εκπαιδευτικού υλικού (χρώματα, γραμματοσειρές, ήχοι, κίνηση κλπ)
2. Η ποιότητα του μεταδιδόμενου ήχου
Η πιστότητα του μεταδιδόμενου ήχου
Η ένταση του μεταδιδόμενου ήχου
Η χροιά του μεταδιδόμενου ήχου
Η ύπαρξη παρασίτων, βόμβου ή θορύβου που οφείλεται στο δίκτυο
Η επιστροφή ήχου (echo)
Οι διακοπές ή καθυστερήσεις στη μετάδοση του ήχου
Η ύπαρξη θορύβων που μεταδίδονται από τα μικρόφωνα των απομακρυσμένων αιθουσών
3. Η αποτελεσματικότητα των σκηνοθετικών επιλογών
Η χρήση διαφορετικών γωνιών λήψης από τις κάμερες διδάσκοντα / ομιλητή και φοιτητών / κοινού.
Το εύρος λήψης της κάμερας διδάσκοντα / φοιτητών.
Η εστίαση (focus), η επικέντρωση (zoom) και η εναλλαγή πλάνων κατά τη μετάδοση.
Η εναλλαγή προβολών μεταξύ διδάσκοντα και φοιτητών της αρχικής και των απομακρυσμένων τάξεων.
Η χρήση ποικιλίας εποπτικών μέσων και τεχνικών.
Η κίνηση του διδάσκοντα (εύρος, φυσικότητα, συχνότητα κλπ)
Η διαμόρφωση του χώρου διδασκαλίας
Οργάνωση και διαμόρφωση του χώρου της αίθουσας (μέγεθος και σχήμα αίθουσας, αισθητική αίθουσας, διάταξη του χώρου προβολής, του χώρου διδάσκοντα, του χώρου ακροατηρίου, του χώρου ελέγχου, κλπ.)
Λειτουργικότητα φωτισμού, κλιματισμού, ηχομόνωσης, ακουστικής
4. Η δικτυακή / τεχνολογική υποδομή
Ευχρηστία των τεχνολογικών και επικοινωνιακών μέσων που έχουν στη διάθεσή τους ο διδάσκων και οι φοιτητές.
Δυνατότητα χρήσης ποικιλίας εποπτικών / επικοινωνιακών μέσων
Αξιοπιστία των ηλεκτρονικών συσκευών (Η/Υ, προβολικών συσκευών, συσκευών ελέγχου, συστημάτων αποθήκευσης, κλπ.)
Αξιοπιστία της δικτυακής επικοινωνίας (διακοπές σύνδεσης, προβλήματα μετάδοσης εικόνας και ήχου, κλπ.)
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...
8 Ιουν 2010
H έννοια της αλληλεπιδραστικότητας
Αανακτήθηκε από www.csd.uoc.gr
αλληλεπιδραστικότητα (interactivity) ή διαδραστικότητα ή διαλογικότητα
– καθιερώθηκε αρχικά τη δεκαετία του εξήντα στα πλαίσια των ερευνών πάνω στις τηλεπικοινωνίες, αλλά γνώρισε το απόγειό της μετά τη μαζική χρήση των υπολογιστών τα τελευταία χρόνια
Ορισμός αλληλεπιδραστικότητας
• η ιδιότητα εκείνων των πληροφορικών συστημάτων να «απαντούν» στο χρήστη μέσω ενός περιορισμένου ή και ευρέους πεδίου επιλογών...
Ιδέα αλληλεπιδραστικότητας
– καινοτομία που προέρχεται από το γεγονός του ότι εφαρμόζεται σε μηχανές οι οποίες μέχρι τώρα δεν επέτρεπαν παρά την παθητικότητα του χρήστη
Αρχές αλληλεπιδραστικότητας
• υπάρχει αλληλεπιδραστικότητα όταν η μηχανή αντιδρά στις παρεμβάσεις του χειριστή μέσω διάφορων περιφερειακών συσκευών
• η αλληλεπιδραστικότητα τοποθετείται ανάμεσα στην αυτοματοποίηση και την αυτονομία της μηχανής
Αρχές αλληλεπιδραστικότητας
• ο τελικός χρήστης μπορεί να ελέγχει την ανάκτηση, την επεξεργασία και την εμφάνιση της πληροφορίας. Η ροή της πληροφορίας ανάμεσα στο χρήστη και στο πληροφορικό σύστημα πραγματοποιείται αμφίδρομα σχηματίζοντας έτσι την έννοια διαλόγου
• ουσιαστικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τα αλληλεπιδραστικά συστήματα είναι το γεγονός της αποστολής πίσω στο χρήστη κάποιας ανατροφοδότησης (feed-back)
Αρχές αλληλεπιδραστικότητας
• ο χρήστης, ανάλογα με τα μηνύματα που λαμβάνει, καθορίζει και τη συμπεριφορά του απέναντι στο σύστημα, μπορώντας να τροποποιήσει τις λειτουργίες του
• στα αλληλεπιδραστικά πολυμέσα ο χρήστης διαθέτει τη δυνατότητα να επεμβαίνει στη ροή της εφαρμογής καθορίζοντας το τι και πότε θα δει ή θα ακούσει.
Νέες δυνατότητες στους χρήστες - προπαντός στους αρχάριους -
– ενεργά όντα ως προς τη σχέση τους με την πληροφορία που από μετατρέπεται σε δυναμική καθώς και περισσότερο και γρηγορότερα προσβάσιμη
– χρήστης είναι αυτός που καθορίζει το δρομολόγιο μέσα στην αναζήτηση της πληροφορίας
αλλαγή παραδείγματος
• η προτεραιότητα μεταφέρεται πλέον από το χειριστή στο χρήστη
• μετατοπίζεται από τη λογική της λειτουργίας στη λογική της χρησιμοποίησης
Η επιτυχία της έννοιας
– η επιτυχία του όρου μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός του ότι αναφέρεται στη φαντασίωση της τεχνολογικής παντοδυναμίας, στην ιδέα μιας πολιτισμικής αλλαγής
– η αλληλεπιδραστικότητα συνιστά ένα νέο είδος επικοινωνίας, στο μέτρο που η επικοινωνία ανάμεσα σε ανθρώπινους συνομιλητές αντικαθίσταται μερικώς από την επικοινωνία ανθρώπου - μηχανής
Είδη αλληλεπιδραστικότητας
• η αλληλεπιδραστικότητα με το χρήστη εκλαμβάνει διάφορες μορφές και είναι πάντα συνάρτηση του χρησιμοποιούμενου λογισμικού
• είτε υπό οπτική μορφή (κείμενο, γραφικά), είτε υπό τη μορφή ήχων
δύο τύποι αλληλεπιδραστικότητας:
• λειτουργική (functional) αλληλεπιδραστικότητα
• σκόπιμη ή προθετική (intentional) αλληλεπιδραστικότητα
λειτουργική (functional) αλληλεπιδραστικότητα
– αφορά το μέρος εκείνο του λογισμικού που αποκαθιστά και διαχειρίζεται το πρωτόκολλο επικοινωνίας ανάμεσα στο χρήστη και το υλικό (hardware). Πρόκειται για πρωτόκολλα επικοινωνίας που συνδέονται με την έρευνα, την ανάκτηση και την παρουσίαση της πληροφορίας, με λίγα λόγια τη λογική και την εργονομία των ανταλλαγών πληροφορίας: ταχύτητα και ευκολία χρήσης, περιφερειακά εισαγωγής, χρώματος, κλπ.
σκόπιμη ή προθετική (intentional) αλληλεπιδραστικότητα
– αφορά το μέρος του λογισμικού που αποκαθιστά και διαχειρίζεται το πρωτόκολλο επικοινωνίας ανάμεσα στο χρήστη και το δημιουργό του λογισμικού που δεν είναι παρών στο χώρο λειτουργίας του προγράμματος, αλλά μέσω αυτού συμμετέχει στην επικοινωνία
Εκπαιδευτικές χρήσεις
– η αλληλεπιδραστικότητα έχει κεντρικό ρόλο στη σύλληψη και δημιουργία εκπαιδευτικού λογισμικού και στη λειτουργία του με πραγματικούς μαθητευόμενους
εκπαιδευτικό λογισμικό:
– μαθησιακό περιβάλλον που προκαλεί γνωστικές δραστηριότητες συναφείς με ένα σύνολο οργανωμένων έργων μέσα σε μια αλληλεπιδραστική δομή
– που καθορίζει σε πιο μαθησιακό επίπεδο μπορεί να χρησιμοποιηθεί το λογισμικό και ποια γνωστική πρόοδο είναι ικανό να διασφαλίσει
αλληλεπιδραστικότητα εκπαιδευτικού λογισμικού
– λειτουργική: στο λειτουργικό επίπεδο η αλληλεπιδραστικότητα συνιστά τη βάση ενός εκπαιδευτικού λογισμικού και την ευκολία χειρισμού του.
– προθετική: στο προθετικό σχετίζεται με το κατά πόσο ο δημιουργός του παρέχει τη δυνατότητα στο μαθητευόμενο να εκφράζει τις ερωτήσεις και τα σχόλιά του
αναπόσπαστο στοιχείο όλων των σύγχρονων πληροφορικών συστημάτων
– μέσο διασύνδεσης ανθρώπου - μηχανής (interface)
– εκπαιδευτικό λογισμικό (υπερμέσο ή έμπειρο διδακτικό σύστημα)
– σημαντικός ρόλος αποδίδεται στο επίπεδο αλληλεπιδραστικότητας που διαθέτει
– έμφαση στην προσωπική εμπλοκή του μαθητευόμενου ή του χρήστη
– όσο πιο δραστήρια συμμετέχει ένα άτομο στη διαδικασία πρόσκτησης μιας γνώσης, τόσο καλύτερα την εντάσσει, τη συγκρατεί και την ανακτά στη συνέχεια
– το επίπεδο αλληλεπιδραστικότητας: θεμελιώδες χαρακτηριστικό για τη μάθηση
Κριτήρια αξιολόγησης
• εκπαιδευτικού λογισμικού με βάση την αλληλεπιδραστικότητα
έμπειρα διδακτικά συστήματα
– πόσο ευλύγιστος και «φυσικός» είναι ο διάλογος ανθρώπου - μηχανής
υπερμέσα - αλληλεπιδραστικά πολυμέσα
– μη γραμμική διάσταση και δυνατότητα να προωθούν τη συνειρμική σκέψη, επιτρέπουν και ευνοούν μια εξερευνητική στάση απέναντι στις προς εκμάθηση ή αφομοίωση γνώσεις
δυνητικές πραγματικότητες
– συνθετικοί κόσμοι με τεράστιες εκπαιδευτικές προεκτάσεις, άμεσο αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης - η αλληλεπιδραστικότητα στην πλέον ολοκληρωμένη μορφή της - ανάμεσα στο χρήστη και στο κατάλληλα προσαρμοσμένο πληροφορικό σύστημα
Κριτήρια ...
• αφορά τις δυνατότητες και το εύρος επιλογών που παρέχονται στο χρήστη από το σύστημα
• αναφέρεται στις αισθητήριες πτυχές και έχει να κάνει με τον τρόπο απόδοσης του μηνύματος (ακουστικός ή οπτικός κλπ.)
• σχετίζεται με το χρόνο και χαρακτηρίζεται από τα περιθώρια απάντησης στην εντολή
• τεχνικό και σχετίζεται με το εύρος της μπάντας και την αρχιτεκτονική του δικτύου που αφορούν άμεσα στην παρεχόμενη πληροφορία
• (εμπεριέχει το πρώτο) σχετικό με τις χρήσεις: τους τύπους δηλαδή των πράξεων που έχει στη διάθεσή του ο χρήστης
Τύποι αλληλεπιδραστικότητας ...
– μηδέν βαθμός αλληλεπιδραστικότητας
– γραμμικός
– αλληλεπιδραστικότητα με μορφή «δένδρου»
– «γλωσσική» αλληλεπιδραστικότητα
– αλληλεπιδραστικότητα της δημιουργίας
– αλληλεπιδραστικότητα των συνεχών εντολών
μηδέν βαθμός αλληλεπιδραστικότητας:
– βιβλία, δίσκοι και κασέτες όταν διαβάζονται ή ακούγονται με γραμμικό τρόπο (από την αρχή ως το τέλος) και η τηλεόραση όταν χρησιμοποιείται με το συμβατικό τρόπο. Συναντάται σε όλα τα media και συνδέεται με την έννοια της «διαθεσιμότητας». Tο μόνο που μπορεί να πράξει ο χρήστης είναι η πρόσβαση ή η διακοπή στην παροχή της υπηρεσίας
γραμμικός:
– αφορά τη χρήση των παραπάνω μέσων με τη μέθοδο του «ξεφυλλίσματος»: διατρέχω γρήγορα ένα βιβλίο ή ένα δίσκο, αλλάζω τα κανάλια στην τηλεόραση
αλληλεπιδραστικότητα με μορφή «δένδρου» (tree structure):
– εφημερίδες και περιοδικά όπου η επιλογή γίνεται με τη βοήθεια ενός μενού
«γλωσσική» αλληλεπιδραστικότητα:
– χρησιμοποιεί λέξεις - κλειδιά ή και περιορισμένη χρήση φυσικής γλώσσας (π.χ. υπολογιστής)
αλληλεπιδραστικότητα της δημιουργίας:
– επιτρέπει στο χρήστη να συνθέσει ένα μήνυμα σε μορφή κειμένου, γραφήματος ή ηχητικό
αλληλεπιδραστικότητα των συνεχών εντολών:
– επιτρέπει τροποποίηση και μετακίνηση αντικειμένων απευθείας από το χρήστη (π.χ. ηλεκτρονικά παιγνίδια)
Συσκευές
– Compact Disc-Interactive
– Interactive Video
– Interactive TV
η αλληλεπιδραστικότητα ως μια νέα κοινωνική σχέση
– προσομοιώνει με άμεσο ή με έμμεσο τρόπο την παρουσία ενός ανθρώπινου υποκειμένου μέσα σε ένα πληροφορικό μέσο, και γι’αυτό το λόγο συνιστά ένα κομβικό σημείο στα πλαίσια της επικοινωνίας ανθρώπου - μηχανής
άξονες αύξουσας αλληλεπιδραστικότητας:
– γλωσσική επικοινωνία με μοντέλο τη συζήτηση (μέσω του πληκτρολογίου) κωδικοποιημένη ανταλλαγή (αυτόματος διανεμητής χρημάτων, προγραμματισμός μιας συσκευής βίντεο κλπ.), «διαλογική» επικοινωνία (τηλεματική, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κλπ.), «έξυπνη» επικοινωνία (έμπειρα συστήματα)
– προσομοίωση ρόλων με μοντέλο τη χειρονομία (μέσω του ποντικιού ή της επαφής στην οθόνη κλπ.)
– Δι.B.Y. (Διδασκαλία με τη Bοήθεια Yπολογιστή), γιατί το πρόγραμμα προσομοιώνει τον εκπαιδευτικό ενώ ταυτόχρονα ο μαθητευόμενος γίνεται ο ίδιος δάσκαλος του εαυτού του και δυνητικές πραγματικότητες.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...
7 Ιουν 2010
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ
Ανακτήθηκε από http://www.paideia.org.cy
Του κ. Νεόφυτου Χαραλάμπους
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το διαχρονικό ζητούμενο σε κάθε κοινωνία είναι η συνεχής βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Μέσα σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία η ποιότητα στην εκπαίδευση είναι ένας κινούμενος στόχος. Είναι διεθνώς παραδεκτό ότι η ποιότητα στην εκπαίδευση περνάει μέσα από την ποιότητα των εκπαιδευτικών. Πολύ εύστοχα η ΄Εκθεση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης επισημαίνει ότι «η συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την επιτυχία οποιωνδήποτε καινοτομιών και μεταρρυθμίσεων (σελ. 161) και ότι «η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να επιδιώκεται η καλύτερη μόρφωση και κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού». (σελ. 243) ...
2. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ:
Η μελέτη της βιβλιογραφίας για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών οδηγεί στις πιο κάτω διαπιστώσεις :
o Η επιμόρφωση θεωρείται ως μια πολύ σημαντική επένδυση και εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της δια βίου εκπαίδευσης.
o Η επιμόρφωση παίρνει το χαρακτήρα της προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης. Δε θεωρείται αρκετή μόνο η επαγγελματική (τεχνοκρατική) ανάπτυξη του εκπαιδευτικού.
o Ο εκπαιδευτικός αντιμετωπίζεται ως επαγγελματίας με σχετική αυτονομία που επιτελεί σημαντικό κοινωνικό έργο.
o Στο ερώτημα ποιον εκπαιδευτικό θέλει η σύγχρονη κοινωνία παρατηρείται μια μετακίνηση από τον τεχνοκράτη εκπαιδευτικό στο «διαλογιζόμενο» ή «στοχαζόμενο» εκπαιδευτικό.
o Καμιά βασική εκπαίδευση δε θεωρείται επαρκής. Επιμόρφωση και βασική εκπαίδευση πρέπει να βρίσκονται σε σχέση αλληλεπίδρασης. Ο ρόλος όμως της επιμόρφωσης είναι λιγότερο αντισταθμιστικός και περισσότερο αναπτυξιακός.
o Παρατηρείται μια συνεχής αναβάθμιση του ρόλου της σχολικής μονάδας με παραχώρηση σ’ αυτήν περισσότερης αυτονομίας. Η επιμόρφωση σε σχολική βάση κερδίζει έδαφος και εντάσσεται σε προγράμματα ανάπτυξης ή βελτίωσης σχολείων (school improvement plans).
o Ο ρόλος της ηγεσίας θεωρείται καθοριστικός για την αλλαγή των σχολείων. Η επιμόρφωση για καλούς διευθυντές (managers) δίνει τη θέση της σε επιμόρφωση για ηγέτες (leaders).
o Η συνεργατική κουλτούρα θεωρείται ζωτικό στοιχείο για την ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και συνεπώς της βελτίωσης των σχολείων.
o Η λογική της λίστας με τα «χαρακτηριστικά του αποτελεσματικού δασκάλου» βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Το γραμμικό μπιχεβιοριστικό μοντέλο με προαποφασισμένους τους στόχους και τις διαδικασίες αμφισβητείται και εγκαταλείπεται. Τη θέση του σήμερα παίρνουν η εποικοδόμηση της γνώσης ( constructivism), η διαπραγμάτευση της γνώσης και η συνεργατική μάθηση.
o Όσον αφορά στο περιεχόμενο της επιμόρφωσης επιχειρείται μια ισορροπημένη αλληλεπίδραση θεωρίας, έρευνας και πράξης.
o Το συγκεντρωτικό μοντέλο οργάνωσης της επιμόρφωσης υποχωρεί υπέρ του αποκεντρωτικού συστήματος.
o Αναπτύσσονται και επεκτείνονται προγράμματα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και επιμόρφωσης.
o Τέλος, η επιμόρφωση θεωρείται και υποχρέωση και δικαίωμα του εκπαιδευτικού.
3. ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
o Ο σκοπός της ίδρυσης του Π.Ι.Κ. το 1973 ήταν διπλός:
α) η προϋπηρεσιακή κατάρτιση των υποψηφίων εκπαιδευτικών Μέσης Εκπαίδευσης, και
β) η ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών.
Ο πρώτος σκοπός άρχισε να υλοποιείται, με 28 χρόνια καθυστέρηση, το 2000 όταν άρχισε το πρόγραμμα Προϋπηρεσιακής Κατάρτισης Υποψηφίων Εκπαιδευτικών Μέσης Εκπαίδευσης. Την ευθύνη της εφαρμογής του προγράμματος είχε το Π.Ι.Κ. με τη συνδρομή του Πανεπιστημίου Κύπρου. Μια Μικτή Επιτροπή είχε αναλάβει την παρακολούθησή του. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Π.Ι.Κ. αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του.
Η κυριότερη διαπίστωση για το ΠΠΚΥΕ είναι ότι στα πέντε χρόνια εφαρμογής του υπέστη αλλοιώσεις και συνεχείς εκπτώσεις. Λειτούργησε μαζικά και ξέφυγε από την αρχική του φιλοσοφία, αφού για τους περισσότερους συμμετέχοντες δεν ήταν προϋπηρεσιακή κατάρτιση, γιατί εργάζονταν ήδη στα σχολεία.
Ο δεύτερος σκοπός, δηλαδή η ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών δεν υλοποιήθηκε, γιατί δεν υπήρξε ποτέ σαφής πολιτική ή στρατηγικό σχέδιο επιμόρφωσης ΟΛΩΝ των εκπαιδευτικών.
Η ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση αφορούσε μόνο ομάδες εκπαιδευτικών, όπως οι επί δοκιμασία καθηγητές (1976-2000), οι Β. Διευθυντές Μέσης Εκπαίδευσης, οι νεοδιοριζόμενοι Διευθυντές Δημοτικής και Μέσης. Μεγάλα μαζικά προγράμματα εξυπηρετούσαν άλλες ανάγκες και σκοπιμότητες παρά καθαρά εκπαιδευτικές (π.χ. πρόγραμμα εξομοίωσης δασκάλων και νηπιαγωγών).
3.2 Τα περισσότερα επαναλαμβανόμενα υποχρεωτικά προγράμματα επιμόρφωσης του Π.Ι.Κ. αφορούσαν στη Μέση Εκπαίδευση, με εξαίρεση το πρόγραμμα επιμόρφωσης των νεοδιοριζόμενων Διευθυντών Δημοτικής Εκπαίδευσης.
3.3 Στην προαιρετική επιμόρφωση που γίνεται τα απογεύματα συμμετέχει ένα ποσοστό εκπαιδευτικών γύρω στο 10%. Οι περισσότεροι προέρχονται από τη Δημοτική και Προδημοτική Εκπαίδευση.
3.4 Το συμπέρασμα είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό εκπαιδευτικών αφυπηρετούν χωρίς να έχουν συστηματική επιμόρφωση.
3.5 Τα πλείστα προγράμματα καταρτίζονται χωρίς να έχει προηγηθεί διάγνωση αναγκών των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Δεν έγινε ποτέ συστηματική διερεύνηση των αναγκών σε ευρεία ή παγκύπρια κλίμακα. Έτσι, τα προαιρετικά σεμινάρια προγραμματίζονται με βάση ανάγκες και προτεραιότητες που δηλώνουν οι Διευθύνσεις του Υ.Π.Π. ή με βάση τα ενδιαφέροντα των εκπαιδευτών.
3.6 Εκτός από το Π.Ι.Κ. επιμορφωτικά σεμινάρια ή μαθήματα οργανώνουν οι Επιθεωρητές, οι Εκπαιδευτικοί Ψυχολόγοι, η Υπηρεσία Καθοδήγησης και Επαγγελματικού Προσανατολισμού και οι Σύμβουλοι μαθημάτων. Τα μαθήματα αυτά πολλές φορές γίνονται χωρίς συντονισμό και συνεργασία με το Π.Ι., γιατί δεν εντάσσονται σ’ ένα σχέδιο επιμορφωτικής πολιτικής.
3.7 Όσον αφορά το περιεχόμενο των προγραμμάτων η διαπίστωση είναι ότι λείπει η συνοχή, γιατί σ’ αυτά εμπλέκεται μια πολύ ανομοιογενής ομάδα εκπαιδευτών που διδάσκουν ένα αποσπασματικό μάθημα ο καθένας για μερικές ώρες.
3.8 Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών από πολλούς εκπαιδευτές είναι οι παραδοσιακές με κυρίαρχο το λόγο και το ρόλο του εκπαιδευτή. Οι βασικές αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων (λύση προβλήματος, αξιοποίηση εμπειριών, αλληλεπίδραση με συναδέλφους) αγνοούνται.
3.9 Η απουσία ενός συστήματος ακαδημαϊκής πιστοποίησης των προγραμμάτων του Π.Ι.Κ. και το γεγονός ότι η επιμόρφωση δεν είχε καμιά βαρύτητα για σκοπούς ανέλιξης του εκπαιδευτικού υποβαθμίζει το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα προγράμματα επιμόρφωσης.
3.10 Τέλος, οι χώροι και γενικά το μαθησιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο εφαρμόζονται τα προγράμματα επιμόρφωσης είναι υποβαθμισμένα και δεν προσφέρουν θετικά παιδαγωγικά πρότυπα.
4. ΠΟΙΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα τι επιμόρφωση προτείνουμε, πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιον εκπαιδευτικό και ποιο σχολείο θέλουμε.
Η Ε.Ε.Μ απαντά στο ερώτημα ποιο δάσκαλο θέλουμε:
«Ο δάσκαλος του 21ου αιώνα είναι ένας καλά ενημερωμένος επαγγελματίας παιδαγωγός, ένας ευέλικτος, στοχαστο-κριτικός και δυναμικός ερευνητής, που έχει την ικανότητα να σχεδιάζει, να αναλύει δεδομένα της τάξης, να ερευνά διδακτικές καταστάσεις και να αξιολογεί την πορεία ανάπτυξης των μαθητών, ώστε να μπορεί να την ενισχύει καλύτερα. Ο δάσκαλος είναι επιπλέον ευαίσθητος κοινωνός των μεγάλων αιτημάτων του καιρού του και βασικός συντελεστής στη διαδικασία μετασχηματισμού της κοινωνίας» (σελ. 226).
Ο στοχαζόμενος εκπαιδευτικός είναι το ζητούμενο. Ο εκπαιδευτικός που έχει αυτογνωσία, αυτοκαθορίζεται, αυτοσχεδιάζει με φαντασία, δημιουργικότητα και ευελιξία. Οικοδομεί τη γνώση με τους μαθητές του, αμφισβητεί τη διδακτική του πρακτική, γίνεται συνερευνητής και μεταρρυθμιστής. Δε δέχεται το σχολείο, την εκπαίδευση και την κοινωνία όπως είναι αλλά οραματίζεται και αγωνίζεται για ένα καλύτερο σχολείο, καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερη κοινωνία. Έχει βαθιά επίγνωση του εκπαιδευτικού, του πολιτιστικού, του κοινωνικού και του πολιτικού του ρόλου. Είναι ο εκπαιδευτικός που θέλει και μπορεί να συνεργάζεται με τους γονείς και την τοπική κοινωνία και τους συναδέλφους του, για τη διαμόρφωση του δημοκρατικού, ενεργού πολίτη του μέλλοντος.
Ο εκπαιδευτικός αυτός θα εργαστεί για την υλοποίηση του οράματος του ανθρώπινου, δημοκρατικού και συνεργατικού σχολείου, που είναι μια αληθινή κοινότητα μάθησης, που σέβεται έμπρακτα τη διαφορετικότητα, την πολυπολιτισμικότητα και τις πολλαπλές νοημοσύνες, που είναι ανοικτό στην τοπική και την παγκόσμια κοινωνία, που εφαρμόζει στην πράξη την αρχή της ολόπλευρης ανάπτυξης με προγράμματα συναισθηματικής και κοινωνικής εκπαίδευσης, που προάγει και αναπτύσσει τη δημιουργικότητα και την ερευνητική κουλτούρα.
5. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ
Κάθε πρόγραμμα επιμόρφωσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και να ικανοποιεί τρεις ανάγκες. Πρώτο, πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος, δηλαδή να προωθεί τις προτεραιότητες και τους στόχους της εκπαιδευτικής πολιτικής. Δεύτερο, θα πρέπει να ικανοποιεί τις διαγνωσμένες ανάγκες του σχολείου, με τις ιδιαιτερότητές του και με βάση ένα σχέδιο ανάπτυξης του σχολείου. Και τρίτο, θα πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του εκπαιδευτικού με βάση τη διάγνωση, το σχεδιασμό και την αξιολόγηση της προσωπικής του ανάπτυξης.
Βασικός φορέας προσφοράς των διαφόρων προγραμμάτων επιμόρφωσης προτείνεται να είναι το Ινστιτούτο Ανάπτυξης της Εκπαίδευσης Κύπρου (Ι.Α.Ε.Κ.), που θα αποτελεί τμήμα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και θα προκύψει από την αναδόμηση και αναβάθμιση του Π.Ι.Κ. Η δομή και λειτουργία του ΙΑΕ θα αναπτυχθεί αναλυτικά σε άλλο κείμενο.
6. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ
6.1 Συστηματική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών στο 10ο και
20ο έτος υπηρεσίας
Προτείνεται η συστηματική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών δυο τουλάχιστο φορές κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους, στο 10ο και στο 20ο έτος υπηρεσίας. Επιπλέον, όσοι ενδιαφέρονται για προαγωγή θα συμμετέχουν σε ειδικό πρόγραμμα κατάρτισης στελεχών των σχολείων.
Υπολογίζεται ότι ένας αριθμός γύρω στους 600 εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων θα επιμορφώνονται κάθε χρόνο στο Ινστιτούτο Ανάπτυξης της Εκπαίδευσης (ΙΑΕ).
Το πρόγραμμα θα είναι συστηματικό και θα προσφέρεται σε εργάσιμο χρόνο, μια φορά την εβδομάδα για 24 μέρες (120 ώρες). Στις 60 ώρες θα γίνονται μαθήματα κοινού κορμού, στις 30 ώρες μαθήματα ειδικότητας και 30 ώρες μαθήματα επιλογής.
Το πρόγραμμα θα προσφέρεται από τις 8.00 π.μ. μέχρι τις 1.30 μ.μ.. Οι εκπαιδευτικοί που θα συμμετέχουν θα είναι μια μέρα στο ΙΑΕ (σε επαρχιακό επίπεδο) και τις τέσσερις μέρες στο σχολείο τους.
6.2 Ημερίδες Επιμόρφωσης
Για όλους τους εκπαιδευτικούς προτείνεται όπως τρεις μέρες κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (μια μέρα σε κάθε τρίμηνο) καθιερωθούν ως «Ημερίδες Επιμόρφωσης»ή ως «Ημέρα Εκπαιδευτικού» (The Teacher’s Only Day). Η επιμόρφωση θα γίνεται στα σχολεία, σε χρόνο που τα σχολεία δε λειτουργούν (ή που δε διεξάγονται μαθήματα) ώστε να μη συρρικνωθεί ο διδακτικός χρόνος.
Κάθε σχολείο σε συνεργασία με το ΙΑΕ και τους Εκπαιδευτικούς Συμβούλους ετοιμάζει το δικό του πρόγραμμα επιμόρφωσης.
6.3 Σχέδιο Βελτίωσης του Σχολείου
Κάθε σχολείο σε συνεργασία με τη Μονάδα Βελτίωσης Σχολείων, τη Μονάδα Καινοτομιών του ΙΑΕ και τους Εκπαιδευτικούς Συμβούλους καταρτίζει με την έναρξη της σχολικής χρονιάς το Σχέδιο Βελτίωσης του Σχολείου. Καταβάλλεται προσπάθεια για συμμετοχή των μαθητών, των γονέων και της τοπικής κοινωνίας στο σχεδιασμό. Κάθε σχολείο δημιουργεί τη δική του ιστοσελίδα στην οποία καταχωρείται το Σχέδιο Βελτίωσης καθώς και οι δράσεις για την εφαρμογή του.
Το Σχέδιο Βελτίωσης μπορεί να περιλαμβάνει την οικολογία του σχολείου, το μαθησιακό περιβάλλον, τις σχέσεις του σχολείου με την τοπική κοινωνία, τις μεθόδους διδασκαλίας και μάθησης, προγράμματα Συναισθηματικής και Κοινωνικής Εκπαίδευσης, Προγράμματα Δημιουργικής Σκέψης.
Στο ΙΑΕ δημιουργείται Διαδικτυακή Πύλη με τα Σχέδια Βελτίωσης όλων των σχολείων.
6.4 Προγράμματα κατάρτισης Διευθυντών, Βοηθών Διευθυντών, Παιδαγωγικών Συμβούλων (και Μεντόρων) και Ειδικών Συμβούλων
Το κάθε πρόγραμμα θεωρείται υποχρεωτικό με την έννοια ότι η συμμετοχή σε αυτό κρίνεται προαπαιτούμενο για διεκδίκηση θέσης προαγωγής στην αντίστοιχη θέση.
Η διάρκεια του προγράμματος θα είναι 150 διδακτικές ώρες και θα πιστώνεται με ανάλογες πιστωτικές μονάδες.
To περιεχόμενό του περιλαμβάνει θέματα ηγεσίας και στρατηγικού σχεδιασμού, επικοινωνίας, σχέσεων με την τοπική κοινωνία και τους γονείς, συγκριτικής εκπαίδευσης, ανάπτυξης προγραμμάτων, έρευνας δράσης κ.ά.
Το πρόγραμμα οργανώνεται στο ΙΑΕ με την ενίσχυσή του από εξωτερικούς εισηγητές ή με προκήρυξη προσφορών και έγκριση προγράμματος από το Επιστημονικό Συμβούλιο και τη Διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας.
Το πρόγραμμα θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο για ένα αριθμό υποψηφίων Διευθυντών, Βοηθών Διευθυντών, Παιδαγωγικών Συμβούλων, Μεντόρων και Ειδικών Συμβούλων, με σειρά προτεραιότητας από σχετικό κατάλογο που καταρτίζεται για το σκοπό αυτό. Ένα μέρος του προγράμματος μπορεί να είναι διατμηματικό για να έρχονται σε επικοινωνία και αλληλεπίδραση εκπαιδευτικοί διαφορετικών βαθμίδων.
Όλα τα πιο πάνω προγράμματα θα προσφέρεται σε μη εργάσιμο χρόνο ή σε χρόνο που δεν επηρεάζεται η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων (απογεύματα, χρόνος διακοπών, περίοδος που δεν διεξάγονται μαθήματα).
7. ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ
Η προαιρετική επιμόρφωση γίνεται σε μη εργάσιμο χρόνο του εκπαιδευτικού (κατά τις απογευματινές ώρες ή στη διάρκεια διακοπών). Στο ΙΑΕ λειτουργεί Τομέας Προαιρετικής Επιμόρφωσης, ο οποίος έχει την ευθύνη της οργάνωσης και σχεδιασμού της προαιρετικής επιμόρφωσης, η οποία μπορεί να πάρει μια από τις ακόλουθες μορφές:
7.1 Σεμινάρια στο ΙΑΕ ή/και σε Επαρχιακά Κέντρα Επιμόρφωσης
Τα επιμορφωτικά σεμινάρια οργανώνονται στο ΙΑΕ ή/και σε Επαρχιακά Κέντρα Επιμόρφωσης. Η διάρκεια ενός σεμιναρίου μπορεί να είναι από 15-30 ώρες.
Για τον προγραμματισμό της προαιρετικής επιμόρφωσης προηγείται διερεύνηση των αναγκών και των ενδιαφερόντων των εκπαιδευτικών και λαμβάνονται υπόψη οι σύγχρονες τάσεις στην εκπαίδευση και τα νέα παραδείγματα μάθησης.
7.2 Επιμόρφωση σε σχολική βάση
Κάθε σχολείο με βάση τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των εκπαιδευτικών και του σχολείου οργανώνει σε συνεργασία με τον Τομέα Προαιρετικής Επιμόρφωσης του ΙΑΕ σεμινάρια ή τρίωρα εργαστήρια για συγκεκριμένα θέματα.
Η επιμόρφωση σε σχολική βάση μπορεί να περιλάβει τους μαθητές, τους γονείς, την τοπική κοινωνία.
7.3 Εξ Αποστάσεως Επιμόρφωση
Στο ΙΑΕ λειτουργεί ειδική Μονάδα για Εξ Αποστάσεως Επιμόρφωσης για να εξυπηρετεί προσωπικές και επαγγελματικές ανάγκες εκπαιδευτικών. Το πρόγραμμα μπορεί να γίνει σε συνεργασία με Ανοικτά Πανεπιστήμια και να πιστοποιείται ως προπτυχιακός ή μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών.
7.4 Εφαρμογή Ειδικών Προγραμμάτων στα σχολεία
Με τη στήριξη του ΙΑΕ και άλλων ειδικών επιμορφώνονται ομάδες εκπαιδευτικών στα σχολεία για την εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων για μαθητές, όπως είναι η Δημιουργική Σκέψη, η Συναισθηματική και Κοινωνική Εκπαίδευση κ.ά
7.5 Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα
Οι εκπαιδευτικοί ενημερώνονται και ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα και να πραγματοποιούν ανταλλαγές με άλλα σχολεία
7.6 Επιχορήγηση για Συμμετοχή σε Εκπαιδευτικά Συνέδρια
Διατίθεται κονδύλι από το ΙΑΕ για επιχορήγηση των εκπαιδευτικών που συμμετέχουν σε συνέδρια, τα οποία έχουν σχέση και προωθούν τους στόχους της καθορισμένης εκπαιδευτικής πολιτικής. Νοείται η πρακτική αυτή θα πρέπει να οργανωθεί κατά τρόπο που να μη δημιουργεί προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων.
8. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
o Η Επιμόρφωση αποκεντρώνεται με τη λειτουργία Επαρχιακών Κέντρων Επιμόρφωσης του Ινστιτούτου Ανάπτυξης της Εκπαίδευσης.
o Η Επιμόρφωση γίνεται καθολική και συστηματική με βάση ολοκληρωμένο πρόγραμμα
o Κάθε χρόνο 600-700 εκπαιδευτικοί που συμπληρώνουν το 10ο και 20ο έτος υπηρεσίας συμμετέχουν σε συστηματικό πρόγραμμα επιμόρφωσης
8.4 Καθιερώνεται η «Μέρα του Εκπαιδευτικού» κάθε τρίμηνο με οργάνωση ημερίδων επιμόρφωσης στα σχολεία. Έτσι, κάθε χρόνο καθιερώνονται 3 μέρες επιμόρφωσης για όλους τους εκπαιδευτικούς
8.5 Οργανώνεται πρόγραμμα κατάρτισης υποψηφίων στελεχών (Διευθυντών, Βοηθών Διευθυντών, Παιδαγωγικών Συμβούλων, Μεντόρων, Ειδικών Συμβούλων) σε θέματα σχετικά με τα καθήκοντά τους. Η απόκτηση του σχετικού πιστοποιητικού είναι προαπαιτούμενο για τη θέση.
o Κάθε σχολική κοινότητα καταρτίζει Σχέδιο Βελτίωσης Σχολείου με τη βοήθεια του ΙΑΕ και δημιουργεί τη δική της ιστοσελίδα
o Δημιουργείται στο ΙΑΕ Μονάδα Εξ Αποστάσεως Επιμόρφωσης για εκπαιδευτικούς που ενδιαφέρονται. Δημιουργείται στο ΙΑΕ πρόγραμμα διαδικτύωσης των σχολείων
o Προτείνεται η δημιουργία Κέντρου Πιστοποίησης Επιμόρφωσης για σκοπούς αναγνώρισης και πιστοποίησης σπουδών αλλά και πιστοποίησης των επιμορφωτών (εσωτερικών και εξωτερικών)
o Προτείνεται η πίστωση των προγραμμάτων επιμόρφωσης με ακαδημαϊκές μονάδες για σκοπούς μεταπτυχιακών σπουδών σε συνεργασία με Ανοικτά Πανεπιστήμια για αναγνώριση σπουδών και χορήγηση τίτλων (προπτυχιακών ή μεταπτυχιακών)
o Δημιουργείται Μονάδα για την καλύτερη αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων προς όφελος των εκπαιδευτικών και των σχολείων
o Η δημιουργία , η αναβάθμιση και ο εμπλουτισμός των βιβλιοθηκών των σχολείων με σύγχρονες εκδόσεις και εκπαιδευτικό υλικό θα βοηθήσει στη συνεχή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Η αναμόρφωση και ο εκσυγχρονισμός της βιβλιοθήκης του ΙΑΕ θα πρέπει να είναι στόχος προτεραιότητας
8.13 Δημιουργείται Μονάδα Ειδικής Εκπαίδευσης για καλύτερη επιμόρφωση και συντονισμό όσων ασχολούνται με την Ειδική Εκπαίδευση
8.14 Προτείνεται μια μεγάλη μελέτη διερεύνησης αναγκών (της εκπαίδευσης, των σχολείων και των εκπαιδευτικών ) πριν από τον καταρτισμό των επιμορφωτικών προγραμμάτων
8.15 Όσον αφορά το περιεχόμενο της επιμόρφωσης θα περιλαμβάνει θέματα όπως :
* Η διαφοροποίηση της διδασκαλίας για την αντιμετώπιση της διαφορετικότητας, της πολυπολιτισμικότητας και των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης
* Εναλλακτικοί τρόποι αξιολόγησης του μαθητή και του σχολείου
* Σύγχρονες μέθοδοι διδασκαλίας και μάθησης
* Ανάπτυξη προγραμμάτων
* Ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση
* Ένταξη και ενσωμάτωση παιδιών με ειδικές ανάγκες
* Μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο
* Συναισθηματική και Κοινωνική Εκπαίδευση (Συναισθηματική Νοημοσύνη)
* Εκπαίδευση του Πολίτη
* Περιβαλλοντική εκπαίδευση
* Ψηφιακή Τεχνολογία
* Το Συνεργατικό Σχολείο
* Ο ηγετικός ρόλος του Διευθυντή- όραμα- στρατηγικός σχεδιασμός
* Ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης
* Έρευνα δράσης
9. ΩΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι προτάσεις που κατατέθηκαν είναι η περίληψη των σκέψεων και ιδεών για στοχασμό και διάλογο με στόχο τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της επιμόρφωσης για την ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, των σχολείων και της εκπαίδευσης.
Γνωρίζουμε ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να περάσουν από το νου και την καρδιά των ανθρώπων, ιδιαίτερα εκείνων που θα τις εφαρμόσουν. Έχουμε τέλος επίγνωση ότι ο δικός μας δρόμος δεν είναι μοναδικός, γιατί οι δρόμοι προς τη σοφία είναι πολλοί. Γι’ αυτό αναμένουμε πως όλοι οι φορείς θα καταθέσουν τις προτάσεις τους, ώστε να καταλήξουμε σ’ ένα κοινό, συλλογικό όραμα κι ένα κοινό σχέδιο δράσης.
Νοείται ότι οι εισηγήσεις έχουν οικονομικό κόστος και, πέραν της εκπαιδευτικής τους διάστασης, αγγίζουν ζητήματα συνδικαλιστικού ενδιαφέροντος. Η ρύθμιση των σημαντικών αυτών πτυχών αποτελεί προϋπόθεση τελικής κατάληξης σε οποιαδήποτε από τις πιο πάνω εισηγήσεις.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...