Για το Υπουργείο Παιδείας υπάρχουν μόνο τρεις ειδικότητες εκπαιδευτικών

Γ

ια το Υπουργείο Παιδείας, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και όλους τους υπόλοιπους "ειδικούς" που στελεχώνουν τις διάφορες υπηρεσίες τους και τις αντίστοιχες επιτροπές, φαίνεται ότι στην ελληνική εκπαίδευση υπάρχουν μόνο τρεις ειδικότητες εκπαιδευτικών. Οι φιλόλογοι (ΠΕ02), οι μαθηματικοί (ΠΕ03) και οι φυσικοχημικοί (ΠΕ04). Οι υπόλοιπες ειδικότητες πληροφορικοί, οικονομολόγοι, μηχανικοί κ.λπ. προφανώς αποτελούν βοηθητικό προσωπικό των προηγούμενων.

Στην εγκύκλιο που εστάλη στα λύκεια της χώρας αναφορικά με τη διδασκαλία του νέου μαθήματος της Α' Λυκείου "Ερευνητική Εργασία - project" αναφέρεται μεταξύ διαφόρων άλλων και το εξής:

"Τουλάχιστον μια από τις προτεινόμενες εργασίες θα πρέπει να ανατίθεται (συμπεριλαμβάνεται η περίπτωση της συν-επίβλεψης) σε εκπαιδευτικούς από τους κλάδους ΠΕ02, ή ΠΕ03, ή ΠΕ04."

Προφανώς, οι συντάκτες της συγκεκριμένης εγκυκλίου θεωρούν ότι οι φιλόλογοι (που ζήτημα είναι εάν έχουν εκπονήσει ποτέ έστω και μία ερευνητική εργασία), οι μαθηματικοί και οι φυσικοχημικοί, είναι πιο κατάλληλοι να διδάξουν το μάθημα της ερευνητικής εργασίας από ότι οι πληροφορικοί, οι οικονομολόγοι, οι μηχανικοί ή τόσες άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών.

Επιπλέον, πουθενά στην εγκύκλιο δεν αναφέρεται ο λόγος για τον οποίο χιλιάδες εκπαιδευτικοί πέρασαν και περνούν τη διαδικασία επιμόρφωσης στο συγκεκριμένο μάθημα. Με άλλα λόγια, για τους συντάκτες της εγκυκλίου, εάν ένας π.χ. εκπαιδευτικός πληροφορικής πέρασε την επιμόρφωση στο συγκεκριμένο μάθημα, δε θα πρέπει να θεωρείται καταλληλότερος από έναν άλλο εκπαιδευτικό των τριών κλάδων (ΠΕ02,03,04) που δεν τη πέρασε, αφού "Τουλάχιστον μια από τις προτεινόμενες εργασίες θα πρέπει να ανατίθεται (συμπεριλαμβάνεται η περίπτωση της συν-επίβλεψης) σε εκπαιδευτικούς από τους κλάδους ΠΕ02, ή ΠΕ03, ή ΠΕ04."

Είναι γνωστό το κατεστημένο των συγκεκριμένων ειδικοτήτων σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Μετά την πλήρη απαξίωση της πληροφορικής στο λύκειο και τόσα άλλα άκρως προοδευτικά και σύγχρονα, έρχεται τώρα άλλο ένα παράδειγμα για να αποδείξει ότι μάλλον ο γιαλός είναι ίσιος και ότι εμείς στραβά αρμενίζουμε.

Υ.Γ. Σκοπός μου δεν είναι καταφερθώ εναντίον των συναδέλφων των συγκεκριμένων ειδικοτήτων. Είναι όμως προφανές ότι πρόκειται για σαφή διάκριση την οποία ούτε και οι ίδιοι θα πρέπει να αποδέχονται και να επικροτούν.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

Πώς να γράφετε και να παρουσιάζετε ένα conference paper (της AACE)

Ο οδηγός προέρχεται από την ιστοσελίδα του Αθανάση Καρούλη

Writing Academic Papers for AACE Conferences:
Getting Started

General Notes on Preparing ED-MEDIA Conference Papers

These notes, compiled and summarized from a recent ED-MEDIA Conference presentation by Carmel McNaught and Sam Rebelsky, are written to assist new and experienced authors with the preparation of their conference papers prior to submission through the Proposal Submission Guide & Form.

CONTENTS:
> 1. The nature of a conference paper vs. a journal article
> 2. Why are conference papers refereed?
> 3. Criteria commonly used for refereeing and therefore a valuable guide to writing
> 4. Role of the literature.
> 5. Structure of the paper
...

1. The nature of a conference paper vs. a journal article
A journal article should contain the reporting of an essentially complete piece of work. A conference paper could be more appropriate for several reasons, such as:
• The work is new.
• It is one completed component of a larger project.
• Whether it is best as a Brief Paper or a Full Paper is likely to depend on the degree of significance and the degree of completeness of the work.
• Note that a Poster might be the most appropriate presentation mode to use for quite new work needing feedback.
• Have a look at to get more information on types of ED-MEDIA presentations. It is important that you make sure that your proposed paper is appropriate to the categories used for ED-MEDIA.

2. Why are conference papers refereed?
• To improve the quality of your paper
• To gain government or institutional ‘brownie points’
• To improve the quality of the conference for attendees, so that the program has the best selection possible

3. Criteria commonly used for refereeing and therefore a valuable guide to writing
• Relevance – to the conference topics and to the area of education in general. The ideas in the work need to be usable by others.
• Quality of work – showing some originality (Is it worthwhile for colleagues to read this paper?), well planned, context well explained, etc.
• Scholarly – showing an awareness of good practice. For example, in papers which are reports on actual projects, it is essential to include some evidence of reflection and evaluation. The work also should be grounded in relevant literature (see below).
• Style of presentation – must to be written in a suitable academic style and in clear and accessible English. Diagrams and tables should be used appropriately.

4. Role of the literature.
This should assist the story of the paper. A few points here:
• Full and complete citations are important. Citations indicate that you understand the relationship of your work to other peoples’ work, that you are not just ‘reinventing the wheel’. They also assist readers who wish to find other relevant work in your area.
• Long lists of references may be appropriate in a theoretical paper. A smaller number of references to key principles may be all that is needed in a more practical paper. Referees (most anyway) are not fooled by long lists of unnecessary references.
• Being quite clear about the use of terms is vital. A vague reference to being constructivist is not acceptable (this is a very common problem). Unpacking the principles on which your work is based is crucial.
• Meticulous attention to referencing is essential. Full and complete referencing is an integral part of academic writing. AACE expects that all authors will adhere to this principle. All cases of alleged plagiarism will be investigated thoroughly. The ED-MEDIA proceedings are internationally recognised sources of valuable literature and AACE will do as much as possible to protect the integrity of its publications.

5. Structure of the paper
• Look at past conference proceedings. ED-MEDIA proceedings are available on CD-Rom and as well as in the AACE Digital Library. If you have access to a previous ED-MEDIA program, you might like to examine the papers that were given ‘Best Paper’ awards.
• Be clear and accurate about the title. Catchy is OK, but with clear meaning. The title is what will determine whether many colleagues attend a conference session.
• Plan the papers with clear headings.
• Use clear and concise English. Avoid the use of unnecessary ‘jargon’. It is acceptable to write in the first person when describing work that the author(s) have actually done.
• Work out carefully what diagrams are useful. Be careful about using screen dumps. Make sure they are a) interpretable and readable, and b) add value to the paper.
• Make sure the opening sentences of your Abstract and your first section are not identical. Your Abstract should be a succinct summary of the whole paper and not just an introduction.
• Do not submit a paper which promises that ‘data will be collected and analysed before the conference’. A referee cannot evaluate the value or quality of the work not yet done.
• Read any guidelines carefully and adhere to them – length, formatting, etc. Please note that very short papers will be automatically rejected. It is also inappropriate to submit something that is clearly a long chapter from a recent thesis; it will almost certainly be rejected. The paper submitted mustbe an essentially complete Full or Brief paper.
• Always provide attributions where the work of others has been used. If you alter it, use ‘after’, e.g. (Figure x. Title. After McNaught, 2001).
• Give complete references. In particular, note that online references need to have the date of accession of the URL recorded. There are many online sites that give guidance on APA style. Check that any you use are current. University libraries often have nice guides, e.g. [13 > [31 July 2002].
• Use a spell checker!
• Use a grammar checker. You don’t have to accept all the suggestions, but they are often correct.
• For authors with relatively little experience, the peer review of a few colleagues is invaluable.



Presenting Papers at AACE Conferences:
Getting Started

General Notes on Preparing for an ED-MEDIA Presentation

Structuring a presentation
• First of all be very clear about what you want to achieve with the presentation. What is the main thing you hope to accomplish in this short time slot?
• What to foreground: The key idea that is included in your abstract should be the main focus. Please say something new. People want to feel they have learnt something from your presentation.
• What to background, e.g. generic theoretical ideas on constructivism. Only what is new about your theoretical views should be included.
• Try to break the habit of following the exact sequence of the paper. The end section will probably be left out if you do. One way to avoid this is to take your presentation and run through it backwards. Reversing the order might improve the presentation!
• Use of examples. A sandwich mode can be useful where you have your example or demonstration in the middle. Please don’t leave all the interesting stuff to the end when you may run out of time.
• Think about how to involve your audience while you are planning the presentation.
• Planning your timing is ESSENTIAL. Note where you need to be after five minutes, after 10 minutes. Write these markers down on your PowerPoint thumbnails. Note that a rough rule is that each slide takes two or three minutes to cover and so a 20-minute talk should have less than ten slides.
• Rehearsal is strongly recommended so that you have an idea about how realistic your timing markers are.

Use of PowerPoint
• You do not have to use PowerPoint. Many people do but there are other ways to give an excellent presentation. The key is to have a carefully planned, structured and engaging session.
• If you use PowerPoint many experts use a sans seraph font (e.g. Arial). Be strategic with the use of bold.
• Preparing PowerPoint is not like preparing overhead transparencies. It is vital that you plan your PowerPoint slides for readability. Look at the default ppt templates to get an idea of appropriate font sizes.
• Images, diagrams, tables and pie charts can provide excellent summaries of key points. Make sure they are clear and not cluttered. Remember that a picture can be worth 1,000 words!
• Avoid fancy transitions, such as parts of the slide flying in from the sides, etc. These are usually just annoying distractions.
• Keep the amount of text as small as possible. Use keywords and short sentences. Three to five bullet items per slide is a rough guide. The audience should be listening to you rather than reading the slides.
• Use a spell checker.
• Check your PowerPoint in a teaching room. Look at it from the back of the room.
• Consider the readability of the colors used.
• Consider the juxtaposition of colors. Use colors sparingly.
• Some of your listeners may be color-blind and may not be able distinguish red from green and neither of these colors from brown and gray.
• Remember the colors projected on the screen may differ from the colors on your own computer.

Use of the Web and multimedia demonstrations
• Be very focused and get straight to the part of the resource you want to demonstrate. Demonstrations can take an undue amount of time if you are not careful.
• Consider the readability of pages very carefully. Again, check your web pages and/or multimedia demonstration in a teaching room. Look at it from the back of the room.
• Make sure that all plug-ins that might be needed are available. Make a list.
• Check out all possible requirements for sound. Make a list.
• Remember the colors projected on the screen may differ from the colors on your own computer.

Practicing your presentation
• If this is your first presentation (and even if it is not) it is important to PRACTICE. It is often useful to get someone in your home institution to listen to you.
• Make a checklist of the points in the section on ‘Delivering a presentation’ and see if you can master them during your practice sessions.

Delivering a presentation
• Be organized: arrive early and check the equipment again.
• The opening section is critical: engage the audience with your introduction.
• Read your audience; look for signs that you are being understood.
• Maintain eye contact with the audience. Talk to the audience, not to the slides.
• Keep your movements and body language relaxed. Smile.
• Avoid distracting mannerisms such as pacing or obvious pointing.
• Project your voice, so that it can be heard. Speak slowly and clearly. Use variety in your voice.
• Use the podium to hold your hands if you are nervous. Do NOT use a infra-red pointer unless you can be extremely steady-handed.
• Avoid reading notes; an occasional glance is all that you should need.

Handling the questions at the end
• Anticipate questions that might be asked.
• Actively try to get questions from the audience.
• If you don’t know the answer, compliment the questioner and say so
• Keep answers short and focused.
• Thank the audience at the end!
• [Congratulate yourself!]

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

Σεμινάριο «Διδάσκοντας Ελληνικά σε Ενηλίκους»

Τ

ο σεμινάριο «Διδάσκοντας Ελληνικά σε Ενηλίκους» πρόκειται να οργανωθεί από Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στη Λάρνακα της Κύπρου, στις 7-11 Ιανουαρίου 2012!

Οι ενδιαφερόμενοι από την Ελλάδα μπορούν να καταθέσουν την αίτησή τους στο ΙΚΥ (www.iky.gr) προκειμένου να λάβουν υποτροφία από το Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης (Ατομικές Υποτροφίες Ενδοϋπηρεσιακής Κατάρτισης Comenius-Grundtvig για εργαζόμενους στην εκπαίδευση ενηλίκων ) και να καλύψουν όλα τους τα έξοδα (μετακίνηση, δίδακτρα, διαμονή και διατροφή)

Δείτε περισσότερες πληροφορίες στο επισυναπτόμενο και επικοινωνήστε μαζί μας για να σας βοηθήσουμε στη συμπλήρωση της αίτησής σας!

ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ: 16 Σεπτεμβρίου 2011!!
Για πληροφορίες και αιτήσεις εγγραφής:
Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού
Συντονίστρια Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων: Βάσια Κόσσυβα
Τηλ: 210 5238149 (9:30-16:30), Fax: 210 8836494, e-mail: vassia@hcc.edu.gr

Θα χαρούμε να σας δούμε από κοντά!

Η ομάδα του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού
www.hcc.edu.gr


flyer_teachinig Greek to adults_Cyprus.pdf


Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

Το περιοδικό για τις καινοτόμες μορφές εκπαίδευσης στην ελληνική επιχείρηση

Σ

κοπός του περιοδικού:

Η έννοια της καινοτομίας στην εκπαίδευση αποτελεί τα τελευταία χρόνια αντικείμενο μελέτης πολλών αξιόλογων περιοδικών με την έμφαση κυρίως να δίδεται στο σχολικό και τον πανεπιστημιακό χώρο εκπαίδευσης. Τι ισχύει όμως στο πεδίο της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης μέσα στην επιχείρηση; Σε αυτή την ερώτηση φιλοδοξεί να δώσει απάντηση το νέο αυτό περιοδικό, επιδιώκοντας να δώσει το χώρο για την ανταλλαγή απόψεων, τη δημοσιοποίηση αποτελεσμάτων, την έκφραση προβληματισμών και εν τέλει τη δημιουργία μιας κοινότητας πρακτικής που θα προάγει την καινοτομία και θα βελτιώσει την ποιότητα στην εκπαίδευση που εφαρμόζεται μέσα στους κόλπους της επιχείρησης.

Σε ποιους απευθύνεται

...

Το περιοδικό απευθύνεται σε υπεύθυνους εκπαίδευσης, υπεύθυνους διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, εταιρείες που εμπλέκονται με την εκπαίδευση μέσα στην επιχείρηση, αλλά και σε όλους τους εργαζόμενους που έχουν επωφεληθεί ή θα ήθελαν να επωφεληθούν από ένα πρόγραμμα ενδοεπιχειρησιακής εκπαίδευσης.

Πρόσκληση για την υποβολή κειμένων

Προσκαλούμε όσους δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενδοεπιχειρησιακής εκπαίδευσης να καταθέσουν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους και να δημοσιοποιήσουν παραδείγματα καλών πρακτικών από την εφαρμογή καινοτόμων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Η αποστολή των κειμένων θα γίνεται στο mail: journal@digimagix.gr

Το 1 τεύχος του περιοδικού θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο 2011. Υποβολή κειμένων για το 1ο τεύχος μέχρι 31 Ιουλίου 2011.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

Χρήσεις του blog στην εκπαιδευτική διαδικασία

Ανακτήθηε από το ιστολόγιο Learning blog for teachers

Διαβάστε το comic και κατόπιν μελετήστε το PDF αρχείο Χρήσεις του blog στην εκπαιδευτική διαδικασία...



Χρήσεις του blog στην εκπαιδευτική διαδικασία
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

Η ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Του Κ. Δημητρακάκη, Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ, M.ed.

Εισαγωγή.

Ζούμε σε μια εποχή που η κοινωνία μεταβάλλεται ραγδαία με την κατάργηση των συνόρων, την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας. Είναι αδύνατο λοιπόν να μην αισθανθούμε τις όποιες αναταράξεις, μεταβολές και αναδιαρθρώσεις στη φύση της κοινωνικής δομής και των κοινωνικών θεσμών που οι αλλαγές αυτές επιφέρουν. Ένα από τα επίκαιρα κοινωνικά φαινόμενα που κινητοποίησαν την κρατική εξουσία πολλών χωρών ήταν και η μετανάστευση των λαών με την μορφή κατά κανόνα των πολιτικών ή οικονομικών προσφύγων. Η Ελλάδα, που στο παρελθόν υπήρξε μια χώρα αποστολής μεταναστών, δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στο κανόνα και πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Έτσι, η Ελληνική κοινωνία τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες, όπως άλλωστε οι περισσότερες κοινωνίες και στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (υπο)δέχθηκε και (υπο)δέχεται έναν όλο και διαρκώς αυξανόμενο αριθμό πολιτισμικών ομάδων. Δίκαια λοιπόν χαρακτηρίζεται πλέον ως μία πολυπολιτισμική κοινωνία. Η ένταξη και η συμμετοχή των διάφορων αυτών πολιτισμικών ομάδων στο κοινωνικό γίγνεσθαι μιας ...

πλουραλιστικής κοινωνίας όχι μόνο δεν αποτελεί απειλή κατά της κοινωνικής συνοχής αλλά απαραίτητη ανάγκη και προϋπόθεση, κατά την γνώμη μας, για μια ειρηνική και δημιουργική κοινωνική συμβίωση. Απεναντίας, απειλή κατά της κοινωνικής συνοχής και της διατήρησης του κοινωνικού ιστού αποτελεί, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση αυτών των ομάδων. Η κοινωνική συμβίωση και συνύπαρξη με ομάδες διαφορετικών πολιτισμών, βασισμένη στις αρχές του αλληλοσεβασμού, αλληλοεκτίμησης και αλληλοαναγνώρισης, είναι ζήτημα πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης. Κατά την άποψή μας όμως, είναι κυρίως ζήτημα παιδείας και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, μιας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης που απευθύνεται τόσο στους μαθητές όσο, κυρίως, στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς που καλούνται με τη σειρά τους να υλοποιήσουν. Συνεπώς το έργο του εκπαιδευτικού στο σημερινό σχολείο, κάτω από αυτήν την οπτική γωνιά, είναι πολυποίκιλο, δύσκολο αλλά και αρκετά σημαντικό.

Με τον όρο διαπολιτισμική εκπαίδευση εννοούμε τις εκπαιδευτικές εκείνες παρεμβάσεις που έχουν ως στόχο την δημιουργία κοινωνικής συνείδησης και κοινωνικών δεξιοτήτων αλληλεπίδρασης, αμοιβαίας αναγνώρισης και συνεργασίας μεταξύ ατόμων διαφόρων πολιτισμικών ομάδων.

Σε ότι έχει σχέση με την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, η μαζική προσέλευση την τελευταία 10ετία στη χώρα μας των ομογενών Ελληνοποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ αλλά και πληθυσμών από την Αλβανία, - ελληνικής και αλβανικής καταγωγής, - όπως επίσης και πολλών άλλων εθνικοτήτων, υπήρξε ένα σημαντικό εθνικό και κοινωνικό γεγονός που επηρέασε πολύπλευρα την ελληνική κοινωνία και κατά συνέπεια την ελληνική εκπαίδευση. Το ελληνικό σχολείο έπρεπε να αντιμετωπίσει την "πρόκληση" που η παρουσία των παλιννοστούντων και ξένων μαθητών με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες δημιούργησε και να μεριμνήσει για την προσαρμογή και ομαλή τους ένταξη στο νέο περιβάλλον.

Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό, οι σχολικοί σύμβουλοι, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τους προϊσταμένους της διοίκησης, προσπάθησαν να δημιουργήσουν κατάλληλες συνθήκες για την υποδοχή των νεοφερμένων μαθητών. Με επισκέψεις τους στα σχολεία και με επιμορφωτικά σεμινάρια φρόντισαν να ευαισθητοποιήσουν τους εκπαιδευτικούς πάνω στη νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Καταρτίστηκαν εκπαιδευτικά προγράμματα και ειδικό διδακτικό υλικό για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και ακόμα, σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά προγράμματα για την ένταξη των παλιννοστούντων και αλλοδαπών μαθητών στο νέο πολιτιστικό περιβάλλον.

Οι αρχικές αυτές προσπάθειες των σχολικών συμβούλων και των εκπαιδευτικών, σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και τα Πανεπιστήμια, συστηματοποιήθηκαν αργότερα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ύστερα από την διεξαγωγή ερευνών και επίπονης επιστημονικής προσπάθειας, την παραγωγή νέου διδακτικού υλικού, σύγχρονου και αποτελεσματικού, διαμορφωμένου ειδικά για την κατηγορία αυτή των μαθητών αυτών. Παράλληλα το Υπουργείο Παιδείας ασχολήθηκε με την νομοθετική ρύθμιση θεμάτων εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων στο εξωτερικό, παλιννοστούντων και αλλοδαπών μαθητών και στις 17-6-1996 ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων ο Νόμος 2413 για "την ελληνική παιδεία στο εξωτερικό και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση". Ο νόμος αυτός έκτοτε αποτελεί το νέο καταστατικό χάρτη για την αναβάθμιση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό και για την αποτελεσματική ένταξη των παλιννοστούντων και των αλλοδαπών μαθητών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Παράγοντες ¨αναποτελεσματικότητας¨ των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων.

Παρ’ όλες τις συστηματικές προσπάθειες που επιχειρήθηκαν και το θεσμικό πλαίσιο που, συμπληρωματικά, εκπονήθηκε, ο ερχομός χιλιάδων παλινοστούντων και αλλοδαπών μαθητών βρίσκει και σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, τις όποιες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις αναποτελεσματικές να αντιμετωπίσουν την πολυπλοκότητα των προβλημάτων που δημιουργούν στις τάξεις τους αυτοί οι μαθητές με διαφορετική γλώσσα και πολιτισμική προέλευση. Για παράδειγμα, μόνο το γλωσσικό πρόβλημα των μαθητών αυτών φέρνει τους εκπαιδευτικούς σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Παράλληλα οι πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες και τα προβλήματα ένταξης και προσαρμογής αλλά και οι δυσκολίες επικοινωνίας ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, αλλά και μαθητών μεταξύ τους, απαιτούν νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις.

Προσπαθώντας να εξηγήσει κανείς την όποια ¨αναποτελεσματικότητα¨ των εκπαιδευτικών αλλά και θεσμικών παρεμβάσεων που επιχειρούνται, (π. χ. Τάξεις Υποδοχής), κρίνεται σκόπιμο να καταγράψει εκείνους τους παράγοντες που κατά την γνώμη μας, χωρίς να τους δίνεται η πρέπουσα σημασία φέρουν τεράστια ευθύνη και καθιστούν, σε μεγάλο βαθμό, δύσκολη την όποια εκπαιδευτική παρέμβαση που έχει ως στόχο την ένταξη και προσαρμογή των παλινοστούντων και αλλοδαπών μαθητών.

Η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών.

Ξεκινώντας κανείς από τους θεσμούς εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών θα πρέπει να αναφέρει ότι στα πανεπιστημιακά προγράμματα εκπαίδευσης εκπαιδευτικών αλλά και στα προγράμματα επιμόρφωσης, τα προγράμματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, είτε υποχρεωτικά είτε προαιρετικά είναι, απευθύνονται μόνο σε εκείνους τους εκπαιδευτικούς που έχουν ενδιαφέρον ή αντιμετωπίζουν πρόβλημα μέσα στην τάξη ή μελλοντικά πρόκειται να διδάξουν σε παιδιά παλινοστούντων ελλήνων ομογενών ή και αλλοδαπών μεταναστών αδιαφορώντας για όλους τους εκπαιδευτικούς στο σύνολό τους. Με άλλα λόγια, στην πλειονότητά τους οι θεσμοί εκπαίδευσης εκπαιδευτικών εξακολουθούν να αγνοούν ή υποβαθμίζουν τις νέες ανάγκες και απαιτήσεις που δημιουργεί για τους φοιτητές αλλά και εκπαιδευτικούς η πολυπολιτισμικότητα του σημερινού σχολείου. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι ελάχιστα ενδιαφέρονται για την συνάφεια των προγραμμάτων σπουδών "διαφορετικών " μαθητών με τα σχολικά προγράμματα ή ότι θεωρούν ότι τα προβλήματα αυτών των μαθητών είναι βραχείας διάρκειας - όσο δηλαδή διαρκεί η περίοδος προσαρμογής των ή γιατί πάλι μια τέτοια εκπαίδευση αφορά μόνον λίγους εκπαιδευτικούς, αυτούς δηλαδή που έχουν στις τάξεις τους τέτοιους μαθητές.

Σε ορισμένους, ωστόσο, θεσμούς εκπαίδευσης εκπαιδευτικών τα τελευταία χρόνια, έχουν καθιερωθεί ειδικά σεμινάρια διαπολιτισμικής εκπαίδευσης τα οποία και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του προγράμματος σπουδών. Οι υπεύθυνοι των σεμιναρίων αυτών θεωρούν ότι ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της κοινωνίας μας αφορά όλους τους εκπαιδευτικούς και κατά συνέπεια όλους τους θεσμούς εκπαίδευσης εκπαιδευτικών. Η άποψη αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι μπορεί μεν σε ορισμένες περιοχές / σχολεία να παρουσιάζεται έντονο το φαινόμενο της πολιτισμικής ετερότητας δε σημαίνει όμως ότι μόνο οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτά τα σχολεία / περιοχές πρέπει να παρακολουθήσουν ανάλογα προγράμματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης˙ και αυτό γιατί όλοι οι μαθητές πρέπει να αποκτήσουν κοινωνικές δεξιότητες και να προετοιμασθούν για τη ζωή σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Από την άλλη μεριά βέβαια, με βάση το συγκεντρωτικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, κανείς εκπαιδευτικός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει σήμερα, αν και σε ποια φάση της επαγγελματικής του ζωής, θα κληθεί να εργασθεί με τους συγκεκριμένους μαθητές διότι είναι αδύνατο να προσδιορίσει κανείς τα μικτά σχολεία λόγω της συνεχούς ελεύσεως αλλά και κινητικότητας των μαθητών αυτών.

Στερεοτυπικές αντιλήψεις και εκπαιδευτικοί.

Είναι γεγονός πως τα προγράμματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης έχουν ως σημείο αναφοράς τους συγκεκριμένους αυτούς μαθητές, - που συνήθως αντιμετωπίζονται ως προβληματικές ομάδες - , για αυτό και η προβληματική που αναπτύσσεται στρέφεται μόνο γύρω από ζητήματα, σχολικής επίδοσης, συμπεριφοράς, συνθηκών διαβίωσης, κ.λ.π. - χωρίς ωστόσο να συζητούνται και αναλύονται θέματα θεωρητικών αντιλήψεων, συμπεριφορών και στάσεων που αφορούν τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Κάτω από αυτό το πρίσμα οι ευθύνες των εκπαιδευτικών και των θεσμών εκπαίδευσης εκπαιδευτικών απέναντι στις απαιτήσεις μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας και κατ’ επέκταση στην ανάγκη μιας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, είναι τεράστιες αν αναλογιστεί κανείς το ρόλο και την συμβολή των εκπαιδευτικών για την διαμόρφωση μιας δημοκρατικής και δίκαιης πλουραλιστικής κοινωνίας.

Είναι γνωστό ύστερα από τα πορίσματα επιστημονικών ερευνών ότι οι εκπαιδευτικοί, ως κοινωνική ομάδα, ανήκουν στην κατηγορία των ατόμων που χαρακτηρίζονται ως οι σημαντικότεροι κοινωνικοί μετασχηματιστές αλλά και πολλαπλασιαστές κοινωνικών κανόνων και αξιών. Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη οι εκπαιδευτικοί, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα που διδάσκουν είναι και θα πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύουν και να διερευνούν κριτικά ενυπάρχουσες στερεοτυπικές αντιλήψεις και στάσεις στη διδακτέα ύλη των γνωστικών αντικειμένων που οι ίδιοι διδάσκουν και τον τρόπο που αυτές παρουσιάζονται στα σχολικά βιβλία. Ιδιαίτερα εθνοκεντρικές και προκατειλημμένες απόψεις μπορούν να μεταδίδονται στα παιδιά είτε άμεσα, όπως για παράδειγμα στα μαθήματα της ιστορίας και της γεωγραφίας των χωρών καταγωγής των " διαφορετικών " μαθητών, είτε έμμεσα μέσα από τις στάσεις και συμπεριφορές των ίδιων των εκπαιδευτικών.

Συνεπώς το ζήτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο οι εκπαιδευτικοί, στην πλειονότητά τους, στην διάρκεια της αρχικής ή ενδοϋπηρεσιακής τους κατάρτισης αποκτούν κοινωνική γνώση, που είναι αποτέλεσμα της σοβαρής τους εμπλοκής στην κριτική διαδικασία δόμησης της γνώσης. Μια τέτοια εμπλοκή σημαίνει οι εκπαιδευτικοί έχουν την ευκαιρία, για παράδειγμα, να κατανοήσουν την διαστρωμάτωση της κοινωνίας σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, ποια και τι είδος γνώση οι κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες, σκόπιμα πολλές φορές, διαχέουν, τους διάφορους μηχανισμούς καταξίωσης και νομιμοποίησης του status quo που οι ομάδες αυτές κατέχουν κ.ο.κ.. Με άλλα λόγια να (οικο)δομήσουν ξεκάθαρη κοινωνική γνώση ανεξάρτητη από στερεοτυπικές αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Για να γίνει κανείς πιο σαφής, στερεοτυπικές αντιλήψεις και συμπεριφορές συναντιούνται σε θεωρίες και παραδείγματα που πολλοί εκπαιδευτικοί ¨βιώνουν ¨ κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής των και αναπαράγουν στη συνέχεια κατά στη σχολική τους πράξη νομιμοποιώντας και διαιωνίζοντας έτσι μια όχι και τόσο δίκαια μεταχείρηση των μαθητών τους. Το γενετικό / βιολογικό παράδειγμα και το παράδειγμα της πολιτιστικής στέρησης λ. χ. αποτελούν δύο θεωρητικά συστήματα που τα συναντά κανείς πολύ συχνά στην σχετική βιβλιογραφία και έχουν σχέση με στερεοτυπικές αντιλήψεις και συμπεριφορές των εκπαιδευτικών.

Το γενετικό παράδειγμα στηρίζεται στην αντίληψη της ευφυΐας που κληρονομείται. Κατά τον Jensen, βασικό εκφραστή αυτής της θεωρίας, οι κληρονομικοί παράγοντες επηρεάζουν κατά 80% την σχολική επίδοση των μαθητών, ενώ το υπόλοιπο 20% διαμορφώνεται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο το άτομο ζει.

Το παράδειγμα της πολιτισμικής στέρησης δέχεται ότι τα παιδιά των μικρών εθνοπολιτιστικών ομάδων και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων έχουν χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο εξαιτίας της παθολογίας του οικογενειακού / εθνοπολιτιστικού περιβάλλοντος. Πολιτισμικά στερημένο θεωρείται το παιδί του οποίου η συμμετοχή στον κυρίαρχο πολιτισμό παρουσιάζεται προβληματική. Και τα δύο παραδείγματα αυτά διαιωνίζουν την ανισότητα σε επίπεδο εκπαιδευτικής παρέμβασης, επειδή παρέχουν στους εκπαιδευτικούς το άλλοθι να μην καλλιεργούν στα παιδιά αυτά βασικές ικανότητες και δεξιότητες. Χρησιμοποιώντας οποιουδήποτε από αυτά τα παραδείγματα οι εκπαιδευτικοί "θυματοποιούν τα θύματά τους" επιρρίπτοντας στα ίδια τα παιδιά και τις οικογένειές τους την ευθύνη της σχολικής αποτυχίας.

Τα παραπάνω παραδείγματα, μεταξύ άλλων, είναι ευρέως διαδεδομένα στον εκπαιδευτικό χώρο και εξακολουθούν να επηρεάζουν τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών παρά την σφοδρή κριτική που δέχονται. Η αποδοχή αυτής της αντίληψης και τον παραμερισμό του πολιτιστικού "ελλείμματος" αποδεικνύεται στην πράξη με την εφαρμογή προγραμμάτων αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (ενισχυτικής διδασκαλίας) που έχουν ως στόχο να δώσουν στα πολιτισμικά στερημένα παιδιά τα εφόδια να ξεπεράσουν την ανεπάρκειά τους.

Θεσμικός ρατσισμός και εκπαιδευτικοί.

Άμεσος και ενεργός υποστηρικτής των παραπάνω έρχεται συχνά το νομικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας των σχολείων με τον θεσμικό ρατσισμό που συχνά το διαπερνά. Ο θεσμικός ρατσισμός εκδηλώνεται σε ένα πλέγμα νόμων και διαταγμάτων του κράτους που επιτρέπουν την διαφορετική μεταχείριση των μελών διάφορων εθνικών / μεταναστευτικών ομάδων. Πολλοί νόμοι για παράδειγμα των ευρωπαϊκών χωρών, και όχι μόνο, που αναφέρονται στη μεταναστευτική πολιτική ασκούν διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών και ταυτόχρονα ενισχύουν ρατσιστικές στάσεις στον ντόπιο πληθυσμό. Το κράτος συνεπώς δεν θεωρείται ουδέτερο και αμέτοχο στο ζήτημα αυτό μιας και ο ρατσισμός υπάρχει στους μηχανισμούς του και διαπερνά κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Οι θεωρητικοί της προσέγγισης αυτής υποστηρίζουν ότι ο ρατσισμός έχει διαποτίσει τις δομές και τους θεσμούς της κοινωνίας και ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο απέτυχαν όλες οι σχετικές παρεμβάσεις που στόχο είχαν να προωθήσουν την ισότητα ευκαιριών στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Εκδηλώνεται σε άτυπους αλλά ισχυρούς κοινωνικούς κανόνες που περιορίζουν τις ευκαιρίες αλλά και τις επιλογές των εθνικών / μεταναστευτικών ομάδων.

Η όποια παρέμβαση για βελτίωση της σχολικής επίδοσης των παιδιών των εθνικών / μεταναστευτικών ομάδων, ενίσχυση της αυτοαντίληψης, διδασκαλία της μητρικής γλώσσας, περιορισμό των προκαταλήψεων, κ.λ.π. θεωρείται σύμφωνα με τους θερμούς υποστηρικτές του θεσμικού ρατσισμού, ιδιαίτερα απλουστευτική με την έννοια ότι όλα αυτά παίζουν πολύ μικρό ρόλο καθώς η ισότητα εκπαιδευτικών και κοινωνικών ευκαιριών επηρεάζεται περισσότερο από οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς μηχανισμούς.

Σ’ επίπεδο εκπαίδευσης ο θεσμικός ρατσισμός ενδέχεται να εμφανίζεται σε επίπεδο εκπαιδευτικής υποδομής, εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, οργάνωσης και διοίκησης του σχολείου, αναλυτικών προγραμμάτων, σχολικών εγχειριδίων, του συστήματος τοποθετήσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών και τέλους στο επίπεδο των παιδαγωγικών πρακτικών. Σε ότι έχει σχέση για παράδειγμα με τα αναλυτικά προγράμματα. σπάνια παρατηρείται ανοιχτός ρατσισμός, με την έννοια της ρητής επιδίωξης ρατσιστικών διδακτικών στόχων και σκοπών. Αυτό που συνήθως ανιχνεύεται στα αναλυτικά προγράμματα - και περισσότερο σε αυτά του παρελθόντος και όχι στα σύγχρονα - είναι η στερεοτυπική σκέψη και ο εθνοκεντρισμός. Δίνεται π.χ. έμφαση στον εθνικό χαρακτήρα του κράτους, αγνοώντας την κουλτούρα των μειονοτήτων με στόχο την επίτευξη εθνικής ομοιογένειας και κοινωνικής συνοχής.

Ο θεσμικός ρατσισμός εκφράζεται συνήθως σε συνήθειες, πρακτικές και διαδικασίες ρουτίνας που θεωρούνται δεδομένες. Ένα πρόγραμμα σπουδών, για παράδειγμα, διαμορφωμένο με τρόπο που δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των εθνικών / μεταναστευτικών ομάδων αποτελεί ένα παράδειγμα θεσμικού ρατσισμού. Σύμφωνα με αυτή την άποψη μια από τις αιτίες της σχολικής και κοινωνικής αποτυχίας των παιδιών των εθνικών / μεταναστευτικών ομάδων, μπορεί και να οφείλεται στην ίδια την εκπαιδευτική πολιτική που αγνοεί τον ρατσισμό που υπάρχει στη δομή και τους θεσμούς της κοινωνίας.

Επιπλέον οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να ¨αναπλαισιώσουν¨ την διδακτική τους συμπεριφορά και στάση με τον επανακαθορισμό του τρόπου διδασκαλίας των και μάθησης, ώστε εκπαιδευτικοί και μαθητές να είναι περισσότερο "συμβατοί".

Συμπεράσματα.

Έχοντας οι εκπαιδευτικοί μια σφαιρική γνωστική κατανόηση των προβλημάτων των μαθητών τους αλλά και του πολιτιστικού πλαισίου μέσα στο οποίο εργάζονται, θα είναι σε θέση να εξειδικεύουν την διδασκαλία τους και να υλοποιούν την κοινωνική τους ευθύνη έναντι των παιδιών των εθνικών / μεταναστευτικών ομάδων με επαναπροσδιορισμό των συμπεριφορών - από την πλευρά των εκπαιδευτικών - , τέτοιων που θα προσδοκούσε κανείς ως αποτέλεσμα συγκεκριμένης διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην σύγχρονη ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Το άνοιγμα του σχολείου, στη πολυπολιτισμική κοινωνία είναι πρόταση ουσιαστικής σημασίας για να βοηθηθούν οι μαθητές να αναπτύξουν διαπολιτισμικές ικανότητες και δεξιότητες, στάσεις και αντιλήψεις, που όλοι οι πολίτες θα χρειάζονται για να βοηθήσουν το έθνος να επιβιώσει σε μια όλο και πιο αλληλεξαρτώμενη παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα.

Μια εκπαίδευση που στηρίζεται μόνο σε λογικές εκπαιδευτικές αρχές, αλλά αποτυγχάνει στο να λάβει υπόψη την πολιτισμική ετερότητα της ελληνικής κοινωνίας και αδυνατεί να ενσωματώσει μια ευρωπαϊκή και οικουμενική προοπτική είναι αναχρονιστική και δεν είναι προσανατολισμένη στο μέλλον, αφού προετοιμάζει τους νέους για έναν εξωπραγματικό κόσμο. Όλοι οι εκπαιδευτικοί, συνεπώς, έχουν την υποχρέωση να προετοιμάζουν τους μαθητές για αυτήν την κοινωνία και εκτός από το να κατανοούν σε βάθος το κοινωνικό - πολυπολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί το σχολείο να λαμβάνουν υπόψη και εκείνους τους παράγοντες που έμμεσα μεν αλλά ουσιαστικά, δρουν αποφασιστικά στην αναποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων που επιχειρούνται στα πλαίσια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1.ΑΖΙΖΙ Α.κ. αλ.: Προκαταλήψεις και στερεότυπα, δημιουργία και αντιμετώπιση. Αθήνα 1996. ΥΠΕΠΘ. Γ.Γ.Λαϊκής Επιμόρφωσης.

2.ΓΚΟΤΟΒΟΣ Α.: Ρατσισμός, κοινωνικές, ψυχολογικές και παιδαγωγικές όψεις μιας ιδεολογίας και μιας πρακτικής. Αθήνα 1996. ΥΠΕΠΘ. Γ.Γ.Λαϊκής Επιμόρφωσης.

3. DIMITRAKAKIS K.: Den etniska identiteten hos grekiska invandrarbarn. Teori och resultaten av en undersőkning. Lunds Universitet. Pedagogiska institution. 1989. Lund Sweden.

4. DIMITRAKAKIS K.: Grekiska Elever i den Svenska Skolan. En studie av de grekiska elevernas skolsituation och utbildningsattittyder. Lunds Universitet. Pedagogiska institution. 1993. Lund Sweden.

5.ΜΑΡΚΟΥ Γ.: Η πολυπολιτισμικοτητα της ελληνικής κοινωνίας. Αθήνα 1996. ΥΠΕΠΘ. Γ.Γ.Λαϊκής Επιμόρφωσης.

Πηγή:

Το ιστολόγιο του Κ. Δημητρακάκη

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

Educational Web Sites

The internet catalogue for students, teachers, administrators & parents.
Over 20,000 relevant links personally selected by an educator/author with over 30 years of experience.


Educators, this is your portal to improve the quality of education
with many relevant sites in each catalogue.

Visit Educational Web Sites here


Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...