Αυτά είναι τα χάλια της παιδείας σήμερα και φταίμε ΟΛΟΙ γι΄αυτά

Μ

ε αφορμή ένα πρόσφατο περιστατικό που συνέβηκε στο λύκειο που υπηρετούσα την τρέχουσα σχολική χρονιά, θα ασχοληθώ στη σημερινή μου ανάρτηση με ένα θέμα που είναι γνωστό σε όλους τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε λύκεια αλλά και στους μαθητές και στους γονείς τους.

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων έγινα δέκτης έντονων παραπόνων, όπως είχε συμβεί και μετά την ανακοίνωση της βαθμολογίας του Α΄τετραμήνου, από γονείς και μαθητές, για τους βαθμούς που έβαλα στο πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον (ΑΕΠΠ) στο Β' τετράμηνο.

Πριν να προχωρήσω σε λεπτομέρειες αξίζει να αναφέρω ότι η γκάμα βαθμολογίας μου ήταν από 08 έως 20.

Γονείς και μαθητές παραπονέθηκαν γιατί ενώ τα παιδιά τους έγραψαν για 17 ή 18 εγώ τους είχα βάλει τους ίδιους ή χαμηλότερους βαθμούς, με αποτέλεσμα να χάνουν το bonus της προσαρμογής. Με άλλα λόγια βρέθηκα "κατηγορούμενος" γιατί δεν έβαλα μεγαλύτερους βαθμούς ώστε να ευνοηθούν τα παιδιά.

Η βασική δικαιολογία δυστυχώς ήταν ότι "αυτό γίνεται σε όλα τα λύκεια" και όχι ότι τα παιδιά άξιζαν τους υψηλούς βαθμούς και επομένως τα αδίκησα. Κανείς από τους διαμαρτυρόμενους δεν ισχυρίστηκε ότι αδικήθηκαν τα παιδιά με βάση την επίδοσή τους, αλλά ότι αδικήθηκαν σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά από τα άλλα λύκεια όπου οι βαθμοί έμπαιναν αέρα.

Κανένας από τους γονείς ή τα παιδιά ...

δεν μπόρεσαν να αιτιολογήσουν πως είναι δυνατόν η αδιαφορία στην τάξη, η άρνηση επίλυσης οποιασδήποτε από τις 50 τουλάχιστον ασκήσεις που δόθηκαν για το σπίτι, η ανυπαρξία τετραδίων, βιβλίων, σημειώσεων κατά τη διάρκεια της χρονιάς, και πολλά ανάλογα, να βαθμολογηθούν με υψηλούς βαθμούς. 

Αντιθέτως, ισχυρίζονταν ότι η βαθμολογία του σχολείου θα έπρεπε να μπαίνει όχι με βάση τη σχολική επίδοση, αλλά με βάση της εικασία του τι θα μπορούσε να γράψει ο μαθητής στο τέλος ή την επίδοση που είχε στο φροντιστήριο.

Να προσθέσω, ότι στο Α' τετράμηνο δέχθηκα "παρατηρήσεις" γιατί προχωρούσα στην ύλη πιο γρήγορα από ότι τα φροντιστήρια, με αποτέλεσμα τα παιδιά που δίνουν βάση μόνο στα φροντιστήρια απαξιώνοντας πλήρως το σχολείο, να δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Με λίγα λόγια θα έπρεπε προκειμένου να είμαι δίκαιος και επομένως αρεστός, να βαθμολογήσω τους προκλητικά αδιάφορους και χαμηλής σχολικής επίδοσης μαθητές με βάση την πιθανότητα του τι θα μπορούσαν να γράψουν στο τέλος και του τι συμβαίνει στα άλλα σχολεία, με μεγάλους βαθμούς για να μην αδικηθούν.

Το ακόμα χειρότερο ωστόσο είναι άλλο. 

Στη Γ' Λυκείου δε μένει κανένας μαθητής από επίδοση. 

Λίγο ο νόμος που με 9,5 μέσο όρο δίνει απολυτήριο, λίγο η νοοτροπία του να μην τους έχουμε πάλι στο κεφάλι μας του χρόνου, λίγο η άποψη ότι αυτό γίνεται παντού, λίγο το ένα λίγο το άλλο, τελικά παίρνουν απολυτήριο από το λύκειο μαθητές που δεν είναι απλά αδύνατοι, αλλά είναι τόσο προκλητικά αδιάφοροι που ολόκληρη τη χρονιά έρχονται στο σχολείο για βόλτα (χωρίς τσάντες, βιβλία, τετράδια, κ.λπ.), δεν προσέρχονται στις τελικές εξετάσεις, είναι αυθάδης, προσβλητικοί και κυνικοί ομολογώντας ότι ότι και να γίνει εμείς θα πάρουμε απολυτήριο. Το ωραίο είναι ότι τελικά το παίρνουν.

Φίλες και φίλοι αναγνώστες και εκπαιδευτικοί, για την κατάσταση αυτή πρώτα απ' όλους φταίμε εμείς οι ίδιοι. Δε φταίει ούτε ο νόμος, ούτε η κατάσταση γενικά και αόριστα ούτε τίποτα άλλο.

Εμείς συντηρούμε την αρρώστια αυτή προκειμένου να είμαστε αρεστοί.

Εμείς είμαστε που αποδεχόμαστε την αδικία ως κατεστημένη πρακτική

Εμείς είμαστε που ως γονείς δε διεκδικούμε για τα παιδιά μας τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία, αλλά την αδικία και την αναξιοκρατία

Εμείς είμαστε που για όλα τα άδικα φταίνε πάντα οι άλλοι αλλά όταν πρόκειται για το δικό μας όφελος η αδικία θεωρείται αποδεκτή και ζητούμενη.

Εμείς φταίμε που τα παιδιά μεγαλώνουν με την αίσθηση του άδικου και του εύκολου κέρδους βαθιά ριζωμένα μέσα τους

Εμείς είμαστε που δε θέλουμε να δημιουργήσουμε αντιπάθειες και προβλήματα βολεμένοι στην ησυχία μας αρνούμενοι να εφαρμόσουμε το αυτονόητο το δίκαιο και το αξιοκρατικό

Εμείς είμαστε που πρώτοι θα διαμαρτυρηθούμε όταν θα κληθούμε να εξηγήσουμε πως δικαιολογείται μαθητής που ήταν παρών απών όλη τη χρονιά να παίρνει απολυτήριο 

λυκείου 

Εμείς είμαστε που θα προκαλέσουμε την εφαρμογή της αξιολόγησης με το χειρότερο τρόπο στα σχολεία, καθώς το απόστημα που υπάρχει κάποια στιγμή θα σπάσει και τότε θα συμπαρασύρει δικαίως και αδίκως τα πάντα

Τα χάλια της παιδείας στην Ελλάδα είναι γνωστά. 

Εάν ειλικρινά θέλουμε να υπάρξει η οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλύτερο, ο μόνος τρόπος είναι να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι νοοτροπία. Όσο μερίδιο ευθύνης έχουν οι γενικά και αόριστα "άλλοι", άλλο τόσο έχουμε και οι ίδιοι ως εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές. 

Βασίλης Σωτηρούδας