Της Ρίκη Βαν Μπουσχότεν, αναπληρώτρια καθηγήτρια Προφορικής Ιστορίας & Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ανακτήθηκε από το επιστημονικό περιοδικό του Επιστημονικού Δικτύου Εκπαίδευσης Ενηλίκων Κρήτης
Περίληψη
Παρά την αυξανόμενη χρήση συνεντεύξεων προφορικής ιστορίας από Έλληνες επιστήμονες, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, πολύ λίγα από αυτό το πλούσιο εμπειρικό υλικό ενσωματώνονται στην τελική έκδοση της δημοσίευσής τους. Κατά συνέπεια, χάνεται έτσι μια μοναδική ευκαιρία για μεγαλύτερη εμβάθυνση στην εμπρόθετη δράση ατομικών και συλλογικών υποκειμένων στις κοινωνικές και ιστορικές διαδικασίες. Αντ’ αυτού, υποστηρίζω, ότι οι προφορικές πηγές μπορούν να διαδραματίσουν έναν κρίσιμο ρόλο τόσο στην ανασύσταση του παρελθόντος όσο και στην ανάλυση της κοινωνικής μνήμης ως σημαντικού στοιχείου του παρόντος. Αυτό το άρθρο ερευνά τους λόγους αυτής της απροθυμίας εκ μέρους των Ελλήνων επιστημόνων να ενσωματώσουν προφορικό υλικό στις ερμηνείες τους και προτείνει δύο διαφορετικές μεθόδους για την ανάλυση των προφορικών συνεντεύξεων: την αφηγηματική μέθοδο που εισήγαγαν οι Gabriele Rosenthal και Fritz Schütze, μεταξύ άλλων, και την εθνο-κοινωνιολογική μέθοδο που προτείνεται από τον Daniel Bertaux.
Για να διαβάσετε τη συνέχεια του άρθρου, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου