Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Παιδαγωγική Σχολή
Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης
Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών
Κατεύθυνση: «Προγραμματισμός Αγωγής και Εκπαίδευσης στην Πρώτη Παιδική Ηλικία»
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2008
Εισαγωγή
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να επαναξιολογήσουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τις εκπαιδευτικές πρακτικές. Οι αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία και στο δημογραφικό χάρτη απαιτούν να αναλυθεί από την αρχή ο παραδοσιακός ρόλος του σχολείου. Πρέπει οι μαθητές που αποφοιτούν απ’ τα σχολεία να είναι προετοιμασμένοι να συμμετάσχουν εξ’ ολοκλήρου στην αλληλεξαρτώμενη παγκόσμια οικονομία και κοινωνία που αλλάζει διαρκώς και που βασίζεται στην πληροφορία και την υψηλή τεχνολογία. Για το λόγο αυτό απ’ τα σχολεία πρέπει να βγαίνουν μαθητές ικανοί για ανωτέρου επιπέδου σκέψη, με επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες. Πολλοί εκπαιδευτικοί βλέπουν την συνεργατική μάθηση ως έναν τρόπο που πληροί τις προϋποθέσεις και συναντά τις απαιτήσεις για την προετοιμασία των μαθητών για μια νέα κοινωνία. Η παρούσα εργασία, η οποία εκπονήθηκε μέσα στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Προγραμματισμός Αγωγής και Εκπαίδευσης στην Πρώτη Παιδική Ηλικία», στόχο έχει να διερευνήσει το πώς διαμορφώνεται και πώς λειτουργεί το συνεργατικό περιβάλλον, επιχειρώντας μια συγκριτική προσέγγιση όρων και θεωρητικών θέσεων τριών μεγάλων θεωρητικών της συνεργατικής μάθησης: των Roger και David Johnson, του Robert Slavin και του Spencer Kagan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου