Α
φορμή για τη σημερινή ανάρτηση είναι η επανεμφάνιση δυστυχώς ορισμένων χαρακτηριστικών του ελληνικού λαού που εσφαλμένα πίστευα ότι την περίοδο της πανδημίας θα είχαν τεθεί οριστικά στο περιθώριο. Από ότι φαίνεται όμως, όχι μόνο δεν τέθηκαν στο περιθώριο αλλά βγήκαν επιθετικά στην επιφάνεια. Το λάθος μου ήταν μεγάλο, καθώς πίστεψα ότι χαρακτηριστικά εκατοντάδων ετών θα μπορούσαν να πάψουν να χαρακτηρίζουν ένα από ότι φαίνεται μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού.
Ενός λαού που στο πέρασμα των αιώνων, φυλάκισε και θανάτωσε το Σωκράτη, φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη, δολοφόνησε τον Καποδίστρια, εξέθρεψε Εφιάλτη και Πήλιο Γούση.
Την περίοδο της πανδημίας, για την οποία ότι και να ισχυρίζονται οι επικριτές ή οι συνομοσιολόγοι, μετράει πάνω από 3.000.000 κρούσματα και 230.000 θανάτους παγκοσμίως. Πάνω από το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού βρίσκεται σε περιορισμό μετακινήσεων και αναστολή οικονομικών δραστηριοτήτων, ενώ σχεδόν στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού εφαρμόζονται μέτρα προφύλαξης.
Δε θέλει πολύ ανάλυση για το τι θα είχε συμβεί...
εάν δεν λαμβάνονταν κανένα μέτρο και αντιμετωπίζονταν ο κορωνοϊός ως «μια απλή γρίπη» όπως αρέσκονται να τον αναφέρουν κάποιοι.
Υπάρχει δυστυχώς ένας αριθμός που αποτελεί το απόλυτο κριτήριο για το πόσο επιτυχημένα ή όχι αντιμετωπίστηκε η πρωτοφανής αυτή πανδημία. Είναι ο αριθμός των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Τίποτα άλλο. Ούτε το πλήθος των τεστ που έχουν γίνει, ούτε ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων, ούτε το ποσοστό θανάτων στο σύνολο των κρουσμάτων. Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία για να διερευνήσουμε τη θνησιμότητα που προκαλεί η πανδημία, τη μεταδοτικότητα που έχει κ.λπ., αλλά όχι το τελικό αποτέλεσμα που είναι η απώλεια ανθρώπινων ζωών στο σύνολο του πληθυσμού.
Η Ελλάδα δεν είναι πρωταθλήτρια με το πιο χαμηλό ποσοστό θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού, αλλά σίγουρα δε συγκαταλέγεται και στις χώρες που καταγράφουν δεκάδες εκατοντάδες ή και χιλιάδες θύματα ανά εκατομμύριο πληθυσμού (https://longform.protothema.gr/koronoios/). Για την ακρίβεια, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση από τις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες.
Λαμβάνοντας υπόψη τις αδυναμίες του ελληνικού συστήματος υγείας πρόκειται για μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Πρόκειται για ένα τεράστιο επίτευγμα και μια απροσδόκητη θετική εξέλιξη. Η επιτυχία αυτή οφείλεται πρώτα από όλα, σε όλους αυτούς που σχεδίασαν και προχώρησαν στη λήψη μέτρων, αγνοώντας ευτυχώς τους χιλιάδες ειδικούς του πληκτρολογίου. Οφείλεται βέβαια και στην απροσδόκητη υπακοή των Ελλήνων στα μέτρα, η οποία ωστόσο κατά την άποψή μου οφείλεται κατά κύριο λόγο στο φόβο. Είτε μας αρέσει είτε όχι οι Νεοέλληνες έχουν μάθει να κάνουν το «μάγκα» εκεί που τους παίρνει. Είναι μια δυσάρεστη αλήθεια αλλά είναι η αλήθεια. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες περιπτώσεις που η αντίδραση και η αντίσταση εκφράστηκε μέχρις εκεί που μας έπαιρνε. Δεν είναι της στιγμής.
Κατά την περίοδο εφαρμογής των μέτρων περιορισμού παρατηρήθηκαν και κάποιες (ευτυχώς όχι πολλές) περιπτώσεις «ανυπακοής» στα μέτρα. Για όλους αυτούς απλά το εγώ υπερκάλυψε το εμείς. Είναι άραγε κάτι καινούριο; Δε νομίζω. Θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό; Δεν το πιστεύω.
Κατά τη διάρκεια εφαρμογής των μέτρων βρήκε την ευκαιρία κάθε ειδήμον επί του θέματος να κερδίσει τα 5’ λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν, λέγοντας ότι σαχλαμάρα και ανοησία μπορούσε να σκεφθεί. Το τι έχει ειπωθεί είναι γνωστό σε όλους. Κανένας όμως από όλους αυτούς τους σαχλαμάρες δεν μας είπε τελικά γιατί τελικά αφού όλα έγιναν λάθος τότε έχουμε αυτό το συνολικό νούμερο θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Ακούστηκε ότι είμασταν τυχεροί. Δε νομίζω ότι αντέχει κριτικής αυτή η άποψη. Είναι μία ακόμα από τις σαχλαμάρες που έχουν ειπωθεί.
Φυσικά, κατά τη διάρκεια της διαχείρισης της πανδημίας έγιναν και λάθη. Πολλά; Ίσως. Σοβαρά; Ενδεχομένως. Το αποτέλεσμα παραμένει όμως ένα. Το σύνολο των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Για όλους αυτούς που θεωρούν ότι για μερικούς άρρωστους και γέρους διαλύσαμε σαν χώρα, θα πω μόνο το εξής. Στο καλό. Δε θέλω να συνυπάρχω με εσάς. Με το καλό σε όποια άλλη χώρα θέλετε. Χθές κιόλας. Αργήσατε ήδη να μας αδειάσετε τη γωνιά. Για όλους όσους ισχυρίζονται ότι οι θάνατοι που θα έρθουν από τη ύφεση που προκάλεσαν τα μέτρα θα είναι περισσότεροι, θα πω μόνο τος εξής. Είστε τυχεροί που θα έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε στην πράξη αν θα είναι έτσι ή όχι, γιατί θα είστε ζωντανοί. Κάποιο άλλοι στην Ιταλία, την Ισπανία την Αγγλία και αλλού δε θα έχουν αυτήν την ευκαιρία.
Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες, λίγο πριν από τη σταδιακή άρση των περιορισμών, είναι δυστυχώς για ότι πίστευα, το αναμενόμενο για τον ελληνικό λαό τελικά. Μόλις αισθανθήκαμε μια σχετική ασφάλεια, αμέσως ξεκίνησε η ανθρωποφαγία. Απέναντι σε ποιους; Μα φυσικά σε εκείνους που με τις ενέργειες και τις αποφάσεις τους μας εξασφάλισαν αυτήν τη ασφάλεια και μας έδωσαν την ευκαιρία υγιείς και γεροί να μπορέσουμε να τους κατασπαράξουμε.
Εκεί που φαινότανε ότι υπήρχε μια τεράστια ομοψυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ξαναβγήκε στην επιφάνεια το μεγαλείο της ελληνικής φυλής. Να αμφισβητήσουμε, να μειώσουμε, να πετροβολήσουμε όλους αυτούς που με τις αποφάσεις και τις ενέργειές τους πέτυχαν αυτόν τον αριθμό. Το σύνολο θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Όλους αυτούς που τα κατάφεραν και πέτυχαν. Όλους αυτούς που κάποιοι θα ήθελαν να τους δουν να αποτυγχάνουν για να έχουν την ευκαιρία να τους κατασπαράξουν. Έκαναν την επανεμφάνισή τους όλοι εκείνοι οι ειδικοί, όλοι εκείνοι που περίμεναν την ευκαιρία να ξεράσουν τη χολή που κρύβουν μέσα τους, όλοι εκείνοι που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αναίτια ύπαρξή τους. Όλοι εκείνοι που αν θα κολλούσαν τον ιό και θα χρειάζονταν εντατική θα έβριζαν για την ανεπάρκεια του κράτους και το μπάχαλο που επικρατεί. Όλοι εκείνοι οι «μορφωμένοι» και «ειδικοί» που μόλις πριν από δύο μήνες μέμφονταν το κράτος γιατί αργεί να πάρει μέτρα για την προστασία από τον κορωνοϊό και τώρα που ευτυχώς τα πράγματα πήγαν καλά μέμφονται το κράτος γιατί μας κράτησε όρθιους στην πανδημία.
Όλοι αυτοί δεν έχουν να κάνουν με κόμματα. Τα κόμματα (τουλάχιστον τα περισσότερα) απέδειξαν ότι στέκονται πολύ πιο πάνω από τους ψηφοφόρους τους σ’ αυτήν την πανδημία. Το κράτος ίσως για πρώτη φορά λειτούργησε τόσο έγκαιρα με γνώμονα την υγεία των πολιτών του και αυτό δε θα ήταν εφικτό αν δεν υπήρχε συμφωνία από τις πολιτικές δυνάμεις.
Οι έρποντες γυμοσιάλιαγκες όμως δε χρειάζονται πολιτική στέγη. Υπάρχουν και εμφανίζονται όταν αισθάνονται ασφαλείς ότι δε θα τους λιώσει κανείς (=. πανδημία).
Κλείνοντας θέτω ένα φιλοσοφικό ερώτημα:
Η Εργατική Πρωτομαγιά (=καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου στις ΗΠΑ, η οποία αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της πάλης των τάξεων στη νεότερη εποχή. Το Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο των ΗΠΑ, ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC) θεωρείται ότι είναι πιο σημαντική ημέρα στην Ελλάδα και θα επιτραπούν με το έτσι θέλω κάποιων συγκεντρώσεις (έστω και περιορισμένες στον αριθμό των συμμετεχόντων) από ότι είναι το Πάσχα;
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...
