7 Σεπ 2013

45+: Η γενιά που μπαίνει στο περιθώριο


Ανακτήθηκε από το ιστολόγιο 24 Ώρες

Μέσα από τη δουλειά μου, καθημερινά, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, ηλικίας άνω των 45, που έχουν χάσει την εργασία τους. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα, είναι άνεργοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που συχνά ξεπερνούν τον ένα χρόνο. Σ’ αυτό το οικονομικό περιβάλλον, ποιες είναι, άραγε, οι πιθανότητες να μπουν οι άνθρωποι αυτοί ξανά στην αγορά εργασίας; Ρεαλιστικά απαντώντας, θα πω ότι οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι απλή ή μονοδιάστατη. Σχετίζεται τόσο με τους λόγους που έχουν βρεθεί εκτός αγοράς, όσο και με «στρεβλές» νοοτροπίες που δυστυχώς διαμορφώνονται, λόγω της νέας οικονομικής συγκυρίας που βιώνουμε.
Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε όλους τους πιθανούς λόγους, που τα στελέχη αυτά έχουν βρεθεί εκτός αγοράς. Εξάλλου όλοι έχουμε ακούσει για αναδιοργανώσεις, μειώσεις προσωπικού, αντικατάσταση με νεαρότερα και φθηνότερα στελέχη. Η εμπειρία μου, μέσα από την συνεργασία μου με τις πλέον γνωστές ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις της αγοράς, λέει ότι κατά βάση ένα στέλεχος βρίσκεται εκτός αγοράς, όταν δεν μπορεί πλέον να προσδώσει προστιθέμενη αξία στην εταιρεία του. Και εύλογα κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί, πως γίνεται κάποιος να ήταν σε μια εταιρεία 7,8,9 χρόνια και ξαφνικά να θεωρείται ανεπαρκής για την θέση; Η απάντηση όμως είναι πραγματικά απλή: η αλλαγή που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρη και οι δεξιότητες που πλέον απαιτούνται είναι πολύ διαφορετικές –δεξιότητες που εκ των πραγμάτων βρίσκουμε ή «δημιουργούμε»/«πλάθουμε» πιο εύκολα σε πιο νεαρές ηλικίες, σε στελέχη με μικρότερη εργασιακή εμπειρία. Αρα λοιπόν ας μην καταφεύγουμε εύκολα στις «κλισέ» απαντήσεις και ας δούμε την ουσία των πραγμάτων...



Το ζήτημα όμως είναι πώς ακριβώς λόγω της έλλειψης αυτών των «νέων» δεξιοτήτων, τα στελέχη αυτά όχι μόνο δεν μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας εύκολα, αλλά και όσο περισσότερο μένουν εκτός, τόσο περισσότερο οι υπάρχουσες δεξιότητες που διαθέτουν απαξιώνονται και άρα τόσο μειώνονται οι πιθανότητες επανένταξής τους στην αγορά. 
Παράλληλα, διαπιστώνουμε συνεχώς την εμφανή πλέον ηλικιακή διάκριση από την πλευρά των εταιρειών: δικαίωμα στην εργασία έχει μόνο όποιος είναι κάτω από το όριο το 40-45. Πάνω από αυτή την ηλικία, το στέλεχος θεωρείται «κουρασμένο», και ότι δεν έχει, πλέον, πολλά να δώσει. Δύσκολα οι εταιρείες μπορούν να αντιληφθούν, πως μπορούν πραγματικά να κερδίσουν πολλά από την εμπειρία αυτών των ανθρώπων –και μάλιστα σε χαμηλότερο κόστος. 
Βέβαια σε αυτό συμβάλλει σημαντικά και η κουλτούρα που διαμορφώνεται από την ίδια την πολιτεία: όλα τα προγράμματα που ανακοινώνονται για την ενίσχυση της απασχόλησης ή/και της επιχειρηματικότητας αφορούν σχεδόν αποκλειστικά νέους. Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα που στοχεύει στην επιμόρφωση αυτών των εργαζομένων, των 45+, στον επαναπροσδιορισμό των δεξιοτήτων τους, στον επανασχεδιασμό της καριέρας τους, αλλά και στην παροχή κινήτρων στις επιχειρήσεις για την πρόσληψή τους ή στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε αυτές τις ηλικίες, όταν μάλιστα, στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι το επιχειρηματικό ρίσκο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντικά χαμηλότερο σε σύγκριση με την νεανική επιχειρηματικότητα; 
Η σχεδόν παντελής απουσία κοινωνικά υπεύθυνης πολιτικής από την πλευρά της πολιτείας θέτει αυτούς τους ανθρώπους στο περιθώριο, αγνοώντας επιδεικτικά τις σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Ένας άνθρωπος 45+, έχει περίπου 20 χρόνια εργασιακής ζωής μπροστά του, με δεδομένη την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Όντας εκτός αγοράς εργασίας, πως θα εισπράττουν εισφορές τα ασφαλιστικά ταμεία; Ας μην ξεχνάμε επιπλέον ότι συνήθως τα στελέχη αυτά έχουν οικονομικές υποχρεώσεις στις οποίες δεν μπορούν πλέον να ανταποκρίνονται, όπως π.χ. δάνεια. Ποιος επιτέλους έχει σκεφτεί τις σοβαρές αυτές οικονομικές επιπτώσεις; Και ποιος έχει σκεφτεί τα κοινωνικά πρότυπα που δημιουργούμε για τα παιδιά μας, με γονείς που «μαραζώνουν» στο σπίτι, αδυνατώντας να τους προσφέρουν ακόμα και στοιχειώδη πράγματα, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο ζωής τους; Και μάλιστα όχι επειδή δεν θέλουν να εργαστούν ή να επαναπροσδιορίσουν την καριέρα τους, για να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα της αγοράς εργασίας, αλλά γιατί κάποιοι έχουν αποφασίσει να τους στερήσουν το δικαίωμα στην εργασία, ενισχύοντας για συγκεκριμένους λόγους, συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. 
Χωρίς καμία αμφιβολία, η χώρα, οι επιχειρήσεις, η οικονομία, η κοινωνία μας χρειάζονται όλους. Τους νέους για τον διαφορετικό τρόπο σκέψης, για το πάθος και την ορμή που τους διακρίνει και τους μεγαλύτερους για την εμπειρία και τις γνώσεις τους. Μια υγιής οικονομία και κοινωνία δεν μπορεί να βασίζεται σε διακρίσεις και πόσο μάλλον, να τις ενισχύει. Μιλάμε πλέον για έναν τραγικό ηλικιακό ρατσισμό –κι ελπίζω πραγματικά σύντομα η πολιτεία να αντιληφθεί το τεράστιο λάθος που πράττει και να λάβει μέτρα που θα αποκαταστήσουν την ισορροπία που χρειαζόμαστε, για να προχωρήσουμε όλοι μαζί στην επόμενη ημέρα. 

Γράφει η Ρεβέκκα Πιτσίκα, Career Management Expert, CEO της εταιρείας επιλογής στελεχών People for Business – Πηγή capital.gr
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

6 Σεπ 2013

Δημιουργική Σκέψη - Παραγωγή Πρωτότυπων και Καινοτόμων Ιδεών


Τ
ων Σιούτα Νίκου, Ζημιανίτη Κώστα, Κουταλέλη Ελένης, Παναγοπούλου Έφης

Επιστημονική Ευθύνη: Ιωάννης Παρασκευόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Παν. Αθηνών

Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό παράχθηκε στο πλαίσιο του Έργου «Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων ΙΙ», το οποίο εντάσσεται στο Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ. ΙΙ του ΥΠ.Ε.Π.Θ,, Μέτρο 1.1. Ενέργεια 1.1.2.Β. και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Κ.Τ.).




Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

4 Σεπ 2013

Η επίδραση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων στα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης και στη βελτιστοποίηση της σχέσης τους με την αγορά εργασίας.


Διδακτορική Διατριβή του Λουκά Ζαχείλα (στελέχους του Cedefop)

Λιβαδειά, Ιούλιος 2012

Περίλη η
Η δόμηση της διατριβής ακολουθεί την παρακάτω σειρά:
Αρχικά παρουσιάζεται το Ευρωπαϊκό περιβάλλον δια βίου μάθησης με ορίζοντα το 2020. Τα Ευρωπαϊκά εργαλεία, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων (EQF), το Ευρωπαϊκό Σύστημα Μεταφοράς Πιστωτικών Μονάδων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ECVET), το Ευρωπαϊκό Σύστημα Διασφάλισης Ποιότητας στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (EQAVET), το Ευρωδιαβατήριο (Europass), η επικύρωση μη τυπικής και άτυπης μάθησης, οι αρχές καθοδήγησης και προσανατολισμού καθώς και το Ευρωπαϊκό σύστημα ταξινόμησης
δεξιοτήτων, ικανοτήτων και επαγγελμάτων (ESCO). Γίνεται αναφορά στις διαδικασίες της Κοπεγχάγης και της Μπολόνιας, στην ανοικτή μέθοδο συνεργασίας παρατίθεται το ιστορικό εξέλιξης των εργαλείων, οι εξελίξεις σε θέματα διεθνών προσόντων και παρουσιάζεται η σημερινή κατάσταση καθώς και οι προκλήσεις του μέλλοντος.
Στη συνέχεια περιγράφεται η δια βίου μάθηση στη χώρα μας με έμφαση στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (φορείς, δομές, συστήματα) και παρουσιάζεται το ιστορικό δημιουργίας του Ελληνικού Πλαισίου Προσόντων (HQF), καθώς τα προβλήματα και οι προκλήσεις που σχετίζονται μ’ αυτό. Γίνεται αναφορά στη σημερινή κατάσταση της ελληνικής αγοράς εργασίας και αναφέρονται οι προσπάθειες που έγιναν μέχρι σήμερα προκειμένου να γεφυρώσουν στη χώρα μας τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης με την αγορά εργασίας.
Ακολουθεί...



Για να κατεβάσετε/διαβάσετε ολόκληρη τη Διδακτορική Διατριβή του Λουκά Ζαχείλα, κάντε κλικ εδώ 
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...

1 Σεπ 2013

25 Χρόνια ενασχόληση με την πληροφορική. Ιστορία ζωής


Τ
ο σημερινό θέμα μπορεί να μην έχει σχέση με την εκπαίδευση ενηλίκων, ωστόσο αποτελεί μία δική μου ανάγκη να εκφράσω σύντομα μια ιστορία ζωής.

Ήταν Σεπτέμβριος του 1988 όταν για πρώτη φορά πέρασα της πύλες της ΑΣΟΕΕ (τότε) επιτυχών στο τμήμα Στατιστικής και Πληροφορικής μετά από τιτάνια προσπάθεια και 591 μόρια στις Πανελλήνιες εξετάσεις στην 4η δέσμη.

Θυμάμαι να με ρωτούν γνωστοί και φίλοι "θα πας;", "τι είναι αυτό;", "είναι ΤΕΙ;" καθώς η πληροφορική δεν ήταν γνωστή και διαδεδομένη στον πολύ κόσμο.

Από τότε άλλαξαν πολλά. Η ΑΣΟΕΕ έγινε Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το τμήμα Στατιστικής και Πληροφορικής διαχωρίστηκε σε Εφαρμοσμένης Πληροφορικής και Στιατιστικής. Θυμάμαι τον ενδοιασμό για το τι θα έπρεπε να επιλέξω και την επιλογή της Εφαρμοσμένης Πληροφορικής να είναι αποτέλεσμα ατέλειωτων συζητήσεων και προβληματισμών. Τμήματα πληροφορικής ιδρύθηκαν και στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας και η πληροφορική εδραιώθηκε ως η επιστήμη του μέλλοντος.

Βέβαια ορισμένα πράγματα δεν άλλαξαν καθόλου. Ύστερα από 25 χρόνια επανέρχεται στην ουσία το σύστημα των δεσμών για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ενώ εξαφανίζεται, όπως ανύπαρκτη ήταν και τότε, η πληροφορική ως μάθημα που θα πρέπει να εξετάζεται ένα υποψήφιος για είσοδο τουλάχιστον σε σχετικές με την πληροφορική σχολές.

Θυμάμαι το σύστημα VAX/VMS με τα χαζά τερματικά, τη Fortran77, την Pascal την Cobol αλλά και τα λειτουργικά συστήματα, την ανάλυση συστημάτων και τόσα άλλα μαθήματα, αλλά και την αυστηρότητα των καθηγητών με το "Τουπέ της ΑΣΟΕΕ" που έκαναν την απόκτηση του πτυχίου Γολγοθά.

Μετά ήρθε...



ο στρατός. Τους 11 από τους 19 μήνες στην Διεύθυνση Προμηθειών του Ρουφ. Μαζί με δύο κληρωτούς συναδέλφους και τρία μόνιμα στελέχη του στρατού να διαχειριζόμαστε ΟΛΕΣ τις συμβάσεις του Ελληνικού Στρατού. Βάσεις δεδομένων και Clipper έγιναν αχώριστοι σύντροφοι. Ακόμα αναρωτιέμαι πως εμπιστεύονταν κληρωτούς στρατιώτες σε τέτοιες θέσεις. Ακόμα αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί εάν δεν "έπαιζε" το backup όταν συνέβη το μοιραίο.

Μετά το στρατό διαπίστωσα ότι η επιλογή της Εφαρμοσμένης Πληροφορικής ήταν μία εξαιρετική επαγγελματική επιλογή καθώς αμέσως είχα να επιλέξω ανάμεσα σε τρεις δουλειές με αρκετά καλά για την εποχή χρήματα. Η στρατηγική επιλογή εκείνη την εποχή ήταν να μην ασχοληθώ σε Softaware House, καθώς η σύντομη 3-μηνη εμπειρία που είχα δεν με ικανοποίησε. Αποφάσισα να κινηθώ στο χώρο μεγάλο επιχειρήσεων που είχαν οργανωμένο τμήμα μηχανογράφησης. 

Η επιλογή της Druckfarben αποτέλεσε μία εξαιρετική επιλογή και ήταν ένα ανεπανάληπτο σχολείο, που μου πρόσφερε γνώσεις και εμπειρίες μέσα από τη μάχιμη θέση του υπεύθυνου μηχανογράφησης. Η απόφαση για επιστροφή στη Θεσσαλονίκη το 1998 μετά από 10 χρόνια στην Αθήνα συνδυάστηκε με την επιλογή της BTI HELLAS S.A. και τη θέση του υπεύθυνου μηχανών ψηφιακής προεκτύπωσης για τη Βόρεια Ελλάδα. Καλές εποχές που συνδυάστηκαν με καλά λεφτά και πολλά ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το 2001 στις διακοπές του καλοκαιριού στην Αστυπάλαια, ήρθε ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα. ένας φίλος και συμφοιτητής στην ΑΣΟΕΕ με ενημέρωσε ότι εάν έκανα τα χαρτιά μου διοριζόμουν μέσω επετηρίδας ως καθηγητής πληροφορικής, καθώς έπαψε να ισχύει ο αποκλεισμός διορισμού χωρίς ΣΕΛΕΤΕ.

Προβληματισμός και άγχος. Οικογένεια, γνωστοί και φίλοι με έπεισαν ότι θα έκανα μεγάλο λάθος εάν αρνιόμουν το διορισμό όπως ήταν η αρχική μου κατεύθυνση. Έτσι βρέθηκα τελικά καθηγητής πληροφορικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με πρώτη τοποθέτηση στην Κατερίνη. Από τότε πέρασαν 12 χρόνια. Βλέποντας την κατάσταση σήμερα δε μετάνιωσα για την επιλογή που έκανα. Η εκπαίδευση μου άνοιξε νέους ορίζοντες, όπως η εκπαίδευση ενηλίκων και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μου έδωσε επίσης την ευκαιρία να διδάξω πληροφορική σε ΤΕΕ, ΕΠΑΛ, εσπερινά ΕΠΑΛ, ΓΕΛ, Γυμνάσια, Δημοτικά αλλά και δοκιμαστώ επί 4 χρόνια ως Αναπληρωτής Διευθυντής στο 1ο ΙΕΚ Θεσσαλονίκης.

Σήμερα μετά από 25 χρόνια ενασχόλησης με την πληροφορική και μετά από 12 χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Με μισή καρδιά αλλά με επιλογή μου ζήτησα και πήρα μετάταξη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς η κατάσταση με την πληροφορική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ελπίζω και εύχομαι ότι όπως οι επαγγελματικές επιλογές μου μέχρι σήμερα αποδείχθηκαν σωστές, έτσι και αυτή η νέα επιλογή να αποδειχθεί μία σωστή επιλογή.

Σε όλη αυτή τη διαδρομή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με βοήθησαν και με στήριξαν. Σε όλους αυτούς που είτε διατηρούμε ακόμα επαφή είτε χαθήκαμε με τα χρόνια, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και να ξέρουν ότι τους θυμάμαι πάντα με πολύ καλή διάθεση.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ...